Η πρόκριση του Παναιτωλικού ξυπνά ευχάριστες μνήμες στους ουδέτερους.
Ο χαρακτηρισμός των εγχώριων κυπέλλων ως «θεσμών των εκπλήξεων» είναι ένα από τα πιο εύστοχα κλισέ στο ποδοσφαιρικό… λεξικό. Μολονότι στην Ελλάδα η έκφραση αναπαράγεται κυρίως κατ’ ευφημισμόν, έχουν υπάρξει στο παρελθόν περιπτώσεις που την δικαιολογούν, με την παρουσία του Παναιτωλικού στα ημιτελικά της φετινής διοργάνωσης να δύναται να προστεθεί σε αυτές. Αν μη τι άλλο μία εξαιρετική αφορμή να θυμηθούμε απρόσμενες πορείες μέχρι και τον τελικό κατά τον εικοστό πρώτο αιώνα, για έναν θεσμό που από το 2016 παίζεται μεταξύ (των ίδιων) τεσσάρων.
Ιωνικός 1999-00
Τους πρώτους μήνες των ’00s, η ομάδα της Νίκαιας ξεπέρασε κάθε προσδοκία φθάνοντας στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας, σε μια σεζόν που – αν και χαμηλών πτήσεων στο πρωτάθλημα (10η θέση) – είχε στην αφετηρία δύο αγώνες με την Ναντ για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Όσον αφορά στο κύπελλο Ελλάδας, το μονοπάτι ήταν ομολογουμένως βατό εξαρχής, με την ομάδα να περνά ως δεύτερη σε τριπλή ισοβαθμία έναν όμιλο που περιελάμβανε (με βαθμολογική σειρά) Παναθηναϊκό, ΑΣ Λεωνιδίου, Παναιτωλικό, Κερατσίνι και Ιαλυσό. Το ταξίδι συνεχίστηκε με άνετη επικράτηση επί του Μαρκό στην Νίκαια (4-1) και μία ακόμα τεσσάρα με ανατροπή κόντρα στον Ηρακλή (4-2). Στον ίδιο γύρο, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός γνώρισαν τον αποκλεισμό από Ολυμπιακό και Άρη αντίστοιχα, αφήνοντας θέσεις στην οκτάδα για ομάδες που έκαναν υπέρβαση και μόνο με την παρουσία τους εκεί. Μία εξ αυτών ήταν και ο Ναυπακτιακός, τον οποίο ο Ιωνικός απέκλεισε σε διπλούς αγώνες με το εντυπωσιακό 9-2, σημειώνοντας μάλιστα την μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας του (8-0 στην εντός έδρας αναμέτρηση)!
Το εμπόδιο της Καλαμάτας στα ημιτελικά κάμφθηκε με άνεση και δύο νίκες, 0-2 στην Πελοπόννησο και 4-2 στην Νίκαια. Καθοριστικός στην έκβαση της σειράς ο Ντάριο Μουτσοτρίγκο που με δύο τέρματα (από ένα σε κάθε παιχνίδι) έβαλε την υπογραφή του στην πορεία του Ιωνικού μέχρι τον τελικό. Άξιο αναφοράς ότι ο Περουβιανός μαζί με τον συμπαίκτη του, Παουλίνιο Κομπαγιάσι, βρέθηκαν στην δεύτερη θέση του πίνακα τον σκόρερ με πέντε τέρματα έκαστος. Μπροστά τους βρέθηκε μόνο ο Ντέμης Νικολαΐδης με ένδεκα, το τελευταίο εκ των οποίων ήταν αυτό που έβαλε σε θέση οδηγού την ΑΕΚ στον τελικό, που ολοκληρώθηκε με σκορ 3-0 αποτελώντας τον επίλογο αυτής της πορείας.
ΑΕΛ 2006-07
Επτά χρόνια μετά τον Ιωνικό, ήταν σειρά της ΑΕΛ να εκπλήξει το φίλαθλο κοινό με την πορεία της στο κύπελλο, κάνοντας μάλιστα και το βήμα παραπάνω με την κατάκτηση του τίτλου για δεύτερη φορά στην ιστορία της. Σε μια σεζόν που είχε επίσης πρόωρους αποκλεισμούς για τους «μεγάλους», με την ΑΕΚ και τον Άρη να αποχαιρετούν την διοργάνωση από τον… Νοέμβριο και τους ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό να μένουν εκτός στα προημιτελικά.
Πρώτο σταθμό της ιστορικής χρονιάς για την ομάδα του Γιώργου Δώνη αποτέλεσε το εύκολο πέρασμα από την Κομοτηνή (1-3 τον Πανθρακικό), ενώ ακολούθησε πρόκριση επί του ΟΦΗ με το ίδιο σκορ στην «επανάληψη» της ισοπαλίας στο Ηράκλειο (1-1). Επί θεσσαλικού εδάφους κρίθηκε και το ζευγάρωμα με την Κέρκυρα στους «8», αφού το 0-0 του πρώτου αγώνα ακολούθησε η νίκη-πρόκριση με 2-0 στο Αλκαζάρ χάρη στα τέρματα του Γιόζεφ Κόζλεϊ. Το εισιτήριο για τον τελικό σφραγίστηκε με πρόκριση επί του ΠΑΣ Γιάννινα, που δεν μπόρεσε να κάνει εκείνος την υπέρβαση παρά την πρόκριση επί του Ολυμπιακού στον προηγούμενο γύρο του θεσμού. Οι παίκτες του Δώνη ήταν αυτοί που δικαίως βρέθηκαν στον τελικό μετά από δύο νίκες (2-0, 0-2) επί των Ηπειρωτών που έφεραν τις υπογραφές των Αντσουέ και Αλωνεύτη.
Η ολοκλήρωση αυτής της πορείας έγραφε επίσης το όνομα του Γκαμπονέζου επιθετικού, που ερχόμενος από τον πάγκο σόκαρε τον Παναθηναϊκό στο 82′ του τελικού. Η ΑΕΛ είχε προηγηθεί σε εκείνο το παιχνίδι με τον Κόζλεϊ μόλις στο 3′, οι «πράσινοι» ισοφάρισαν με το πέναλτι του Δημήτρη Παπαδόπουλου στο 44′, αλλά το τρόπαιο εκείνη την χρονιά ήταν γραφτό να καταλήξει στα χέρια του αουτσάιντερ.
Ατρόμητος 2010-11 & 2011-12
Κι αν οι εκπλήξεις-«πυροτεχνήματα» μένουν στην ιστορία με θετικό πρόσημο ασχέτως αποτελέσματος, οι συνεχόμενες υπερβάσεις που δεν συνοδεύονται από τίτλο πώς ερμηνεύονται; Δύο φορές στην διάρκεια της πρώτης τριετίας από την επιστροφή του στην Α’ Εθνική, ο Ατρόμητος εξέπληξε άπαντες με την πορεία του ως τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, μένοντας όμως αμφότερες με άδεια χέρια. Χρονιές υπερβάσεων και σε επίπεδο πρωταθλήματος, με τους Περιστεριώτες να τερματίζουν στην τέταρτη θέση και να εξασφαλίζουν την παρουσία τους στη διεθνή σκηνή.
Την πρώτη εξ αυτών (2010-11) θα μπορούσαμε να πούμε ότι βρέθηκαν αρκετά συγκυριακά στη θέση του φιναλίστ. Χωρίς αυτό να μειώνει την αξία του επιτεύγματος, είναι γεγονός ότι οι διασταυρώσεις με Αναγέννηση Γιαννιτσών (1-3), Καβάλα (1-0), Διαγόρα Ρόδου (2-0, 0-1) και Ολυμπιακό Βόλου (2-1, 0-0) μοιάζουν με τον ιδανικό δρόμο ως τον τελικό. Όταν, όμως, σε αυτόν βρέθηκε η ΑΕΚ, τα δεδομένα ήταν διαφορετικά και η μαχητική ομάδα του Γιώργου Δώνη (τυχαίο;) ηττήθηκε με 3-0.
Την σεζόν που ακολούθησε η ομάδα του Περιστερίου (ξανά υπό τις οδηγίες του Δώνη) είχε την ατυχία να βρεθεί στον ίδιο άχαρο ρόλο, επισκιάζοντας μία κατά τα άλλα εξαιρετική προσπάθεια. Αυτή την φορά το μονοπάτι ήταν πολύ πιο δύσβατο, αφού μετά το αρχικό ζευγάρωμα με την Αναγέννηση Επανομής (2-3), ο Ατρόμητος κλήθηκε να αφήσει εκτός διοργάνωσης σε μονά ματς τον Άρη (2-1), τον ΠΑΟΚ με ανατροπή στην παράταση μέσα στην Τούμπα (1-2) και τον εξίσου αξιόμαχο Αστέρα Τρίπολης με βάση τα εκτός έδρας γκολ (0-0, 2-2) στα ημιτελικά. Αναμφίβολα μια πορεία που έμοιαζε βγαλμένη από σενάριο ρομαντικού ποδοσφαιρικού παραμυθιού που σπάνια βλέπουμε στην χώρα μας. Το φινάλε, ωστόσο, ήταν και πάλι πικρό για τον αθηναϊκό σύλλογο που αν και κοίταξε στα μάτια τον Ολυμπιακό δεν μπόρεσε να αποφύγει την ήττα με 2-1 στην παράταση. Μάλιστα, σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, το γκολ που έκρινε τον τελικό ήρθε στο 119’…
Αστέρας Τρίπολης 2012-13
Πορεία η οποία σημαδεύτηκε από έναν τελικό που μοιάζει δύσκολο να έχει διαγραφεί από την μνήμη κάποιου που τον παρακολούθησε. Η χρονιά που για αρκετά χρόνια καθιέρωσε τους Αρκάδες σε ένα ανώτερο του μέσου επίπεδο της εγχώριας ποδοσφαιρικής σκηνής δεν συνδυάστηκε με «Όσκαρ» αλλά «χρυσό βατόμουρο».
Το σύνολο του Σάκη Τσιώλη – που παράλληλα κατέγραφε ιστορικές επιδόσεις και στην Σούπερ Λιγκ – ξεκίνησε την πορεία του από την Λάρισα, κόντρα στην τελευταία μέχρι και σήμερα ομάδα-έπληξη που στέφθηκε κυπελλούχος. Το 0-0 του πρώτου αγώνα μετατράπηκε σε περίπατο στην ρεβάνς του «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης», με τους Καλαντζή και Ναβάρο να πρωταγωνιστούν στο επιβλητικό 4-1 επί της ΑΕΛ. Υψηλότερος αποδείχθηκε ο συντελεστής δυσκολίας της μονομαχίας με τον Ολυμπιακό Βόλου, που κρίθηκε επίσης επί πελοποννησιακού εδάφους και την επικράτηση του Αστέρα με 2-0 (1-1 το πρώτο παιχνίδι της σειράς). Η γεμάτη πρωταγωνιστές ομάδα της Τρίπολης προκρίθηκε και επί του Πλατανιά με δύο νίκες (1-2 3-1) και πέντε διαφορετικούς σκόρερ, φθάνοντας έτσι με αρκετή άνεση και θετικές εντυπώσεις ως τα ημιτελικά.
Το «μέταλλο» του συγκεκριμένου συνόλου φάνηκε με την παλικαρίσια πρόκριση επί του ΠΑΟΚ, που έπεισε και τον πλέον διστακτικό ότι η διεκδίκηση του τροπαίου με τον Ολυμπιακό στον τελικό θα γινόταν επί ίσοις όροις. Χρειάζονται – εκτός των αμιγώς αγωνιστικών αρετών – και πολλά «καρύδια» για να γυρίσει το 2-1 της Τούμπας στην Τρίπολη και να έρθει η πρόκριση με «καθαρό» σκορ 2-0 και υπογραφή Ουσέρο, σε μια σπουδαία βραδιά. Ο πολυσυζητημένος τελικός με τον Ολυμπιακό κρίθηκε στην παράταση, με την έκβασή του (1-3) και τα διάφορα…συμβάντα να στερούν από την ιστορία του θεσμού μια ακόμα ξεχωριστή σελίδα.
Skoda Ξάνθη 2014-15
Η ομάδα της Θράκης αποτελεί την τελευταία διαφορετική «πινελιά» στον καμβά των τελικών του κυπέλλου Ελλάδας, που μονοπωλούν έκτοτε ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός.
Η πορεία της ξεκίνησε από την φάση των ομίλων (διαφορετικό σύστημα διεξαγωγής της διοργάνωσης), όπου και έκανε τα απολύτως απαραίτητα ώστε να προκριθεί ως δεύτερη πίσω από τον ΟΦΗ. Νίκησε με 1-0 την Νίκη Βόλου και 3-1 την Ζάκυνθο, έχοντας ενδιάμεσα ηττηθεί στην Κρήτη με 1-0. Στον πρώτο νοκ-άουτ γύρο άφησε εκτός τον Παναθηναϊκό, παίρνοντας πρόκριση μέσα στην Λεωφόρο με γκολ του Βασιλακάκη στο 88′ (είχε προηγηθεί εντός έδρας ισοπαλία 1-1) και ακολούθησε το σόου του Καρίμ Σολτάνι με αντίπαλο τον ΟΦΗ (1-1 στην Κρήτη, 3-0 στα «Πηγάδια») που την οδήγησε με – αν μη τι άλλο – εκκωφαντικό τρόπο μία ανάσα πριν τον τελικό. Εκεί την έστειλε ένας άνθρωπος που είχε ξεχωρίσει και στην πορεία της ΑΕΛ για την οποία έγινε αναφορά νωρίτερα, ο Βραζιλιάνος Κλέιτον, το γκολ του οποίου στο έβδομο λεπτό της αναμέτρησης με τον Ηρακλή στο Καυτανζόγλειο ήταν αρκετό για να δώσει στην Ξάνθη το εισιτήριο για τον τελικό (0-0 η ρεβάνς).
Η ανωτερότητα του Ολυμπιακού ήταν αδιαπραγμάτευτη και το αποτέλεσμα της μεταξύ τους συνάντησης μάλλον εύκολο να προβλεφθεί. Οι «ερυθρόλευκοι» στέφθηκαν τότε κυπελλούχοι για 27η φορά στην ιστορία τους με τρόπο τόσο άνετο όσο μαρτυρά το τελικό 3-1. Ο Παντελής Καπετάνος ήταν αυτός που σκόραρε για την Ξάνθη το γκολ της τιμής στο 87′, καθιστώντας έτσι θετική την τελευταία ανάμνηση αυτής της διαδρομής.
ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ;
- Κάνε like στην Επίσκυρο στο Facebook
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο Instagram
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο Twitter
- Κάνε εγγραφή στο κανάλι της Επίσκυρου στο YouTube
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο TikTok