Πώς διαχειρίστηκαν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες το ζήτημα της έδρας των τελικών κυπέλλου; Το παράδειγμα της Κύπρου και της Ισπανίας.
Η εύρεση έδρας προς τέλεση του μόνου παιχνιδιού που εξαρχής επιτρέπονται φίλαθλοι και από τις δύο μεριές στην Ελλάδα, αποτελεί εδώ και χρόνια κυκεώνα. Για αρκετά χρόνια η ΕΠΟ είχε επιλέξει σταθερά, το μεγαλύτερο γήπεδο της χώρας, το ΟΑΚΑ. Το κριτήριο αυτό δεν άλλαξε ακόμη και τη σεζόν που συμμετείχε σε αυτό η πλέον ακριτική ομάδα της Ξάνθης. Τις χρονιές που ο ΠΑΟΚ γιγαντώθηκε και έφτανε κάθε χρόνο στον Τελικό Κυπέλλου, υπήρξε η μοιραία σύμπτωση να αντιμετωπίζει ξανά και ξανά την ΑΕΚ. Δηλαδή, τη μοναδική ομάδα που χρησιμοποιούσε το ΟΑΚΑ ως έδρα. Έτσι, προέκυψε το πρόβλημα που διαιωνίζεται έως σήμερα, με το Πανθεσσαλικό να δίνει σχεδόν πάντα τη λύση. Με μεγάλο όμως το κόστος των κεκλεισμένων των θυρών τελικών…
ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
Για να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος του προβλήματος, από το 2016 έως το 2023, μόλις τρεις τελικοί διεξήχθησαν με κόσμο! Ο “τελικός της πεζογέφυρας” του 2017 μεταξύ ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, ο τελικός του 2018 στο ΟΑΚΑ με τους ίδιους φιναλίστ, και ο τελικός του 2022 μεταξύ Παναθηναϊκού και ΠΑΟΚ, πάλι στο ΟΑΚΑ. Κοινό στοιχείο και των τριών αναμετρήσεων, τα επεισόδια που ξέσπασαν, αν και ομολογουμένως στην Καλογρέζα ήταν μικρότερα του Βόλου.
Η πολιτεία φαινόταν από καιρό πως είχε χάσει τον έλεγχο των γεγονότων. Από τους κεκλεισμένων των θυρών τελικούς, φτάσαμε στο κεκλεισμένων πρωτάθλημα. Από το “επιλέγουμε έδρα τελικού στην επαρχία για να μοιραστούν οι αποστάσεις” φτάσαμε στο “πάμε Γερμανία ή Αυστραλία, μήπως γλιτώσουμε την καταστροφή μιας πόλης”.
Η προκήρυξη της διεξαγωγής του θεσμού μοιάζει περισσότερο σαν ένα τυπικό χαρτί, παρά σαν ουσιαστικό πλάνο. Άλλωστε, ζούμε σε μια χώρα που δεν γνωρίζουμε ποια σκέπαστρα θα παραμείνουν όρθια ή ποια γήπεδα θα κριθούν ακατάλληλα. Δεν ξέρουμε πόσους νεκρούς θα θρηνήσουμε, ή αν η αστυνομία ή η εκάστοτε δημοτική αρχή θα δώσει το “οκ”. Τέλος, δεν φανταζόμαστε τα υπόλοιπα που θα προκύψουν, αν οι ΠΑΕ θα συμφωνήσουν με το ύψος του χορταριού, ή αν οι εκδρομείς φίλαθλοι θα διευκολυνθούν, περνώντας τα διόδια άνευ πληρωμής. Άρα, τι διαφορετικό μπορεί να περιμένει κανείς πέραν από ένα ολοκληρωτικό μπάχαλο;
Όμως, πέραν από το να αναλύουμε τα ΠΟΛΛΑ και ΣΥΧΝΑ κακώς κείμενα της πατρίδας μας, οφείλουμε να αναδείξουμε προτάσεις και πιθανές λύσεις που ακολούθησαν άλλες χώρες της Ευρώπης. Ευχή μας, οι κατ’ εξοχήν αρμόδιοι να ανακαλύψουν ιδέες μέσα από αυτό το κείμενο.
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΤΕΛΙΚΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Οι ομοεθνείς μας Κύπριοι, είχαν και έχουν το ίδιο πρόβλημα με εμάς. Ομάδες της Λευκωσίας χωρίς προσωπικό ποδοσφαιρικό σπίτι, που βρίσκουν καταφύγιο το ΓΣΠ. Συνεπώς, κάθε φορά που έφτανε μία ομάδα εκτός Λευκωσίας απέναντι στις ομάδες της κυπριακής πρωτεύουσας, είχαν πρόβλημα. Πώς το έλυσαν; Δια της κληρωτίδας. “Θα το κάνουμε είτε στην έδρα της μίας φιναλίστ (ΓΣΠ), είτε της άλλης (εκάστοτε γήπεδο).” Αρκετά δίκαιο. Όμως η κυπριακή ομοσπονδία δεν έμεινε σε αυτήν την επιλογή για πολύ. Αποφάσισε να ορίσει ανεξαρτήτως φιναλίστ, μόνιμη διεξαγωγή στο πιο μεγάλο γήπεδο της Μεγαλόνησου, δηλαδή το Νέο Στάδιο ΓΣΠ. Ασφαλώς, βλέποντας τις περσινές εικόνες γιορτής, με φιλάθλους Ομόνοιας και ΑΕ Λεμεσού, μάλλον δικαιωμένοι πρέπει να νοιώθουν.
ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΧΩΡΕΣ;
Το γεγονός πως η Κύπρος επέλεξε να επαναφέρει μόνιμη έδρα στο εγχώριο κύπελλο, δεν σημαίνει αυτομάτως ότι το ίδιο πρέπει να συμβαίνει παντού. Κάθε χώρα έχει τις δικές της ανάγκες, διαφορετικές ανά περίοδο. Με αυτές οφείλει να πορεύεται και να επανατροποποιεί το καταστατικό της.
Για παράδειγμα, η Ισπανία ήταν η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική ομοσπονδία που επέλεξε να πραγματοποιεί κάθε χρόνο τον τελικό σε άλλο γήπεδο. Πλέον, ούτε εκεί συμβαίνει αυτό, καθώς έχει μονιμοποιηθεί η διεξαγωγή στο Ολυμπιακό Στάδιο της Σεβίλλης.
Όμως, υπάρχουν και ανάποδα παραδείγματα. Στη Δανία και στην Κροατία, τα μεγαλύτερα γήπεδα της χώρας Πάρκεν (Κοπεγχάγη) και Μαξιμίρ (Ζάγκρεμπ) έπαψαν να φιλοξενούν τους τελικούς. Μετά από πολλά συναπτά έτη, οι δύο ομοσπονδίες επέλεξαν τη μεταβλητή έδρα.
Παρακάτω παρουσιάζουμε τη λίστα με τις έδρες των τελικών κυπέλλων των 25 ευρωπαϊκών ομοσπονδιών, με βάση την κατάταξη τους στην ΟΥΕΦΑ.
ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Εν ολίγοις, το ζήτημα δεν είναι αν οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν επιλέξει ή όχι, ως μόνιμη έδρα τελικού το μεγαλύτερο στάδιο της χώρας. Το πρόβλημα μας είναι, πως δεν υπάρχει ΣΑΦΕΣ ΠΛΑΝΟ από την αρχή της κάθε σεζόν, που να αποκλείει την γελοιοποίηση του θεσμού, όπως συμβαίνει ξανά και ξανά. Και ασφαλώς τεράστιο ζήτημα είναι να βρεθεί τρόπος να συμμετέχουν στη γιορτή φίλαθλοι και των δύο ομάδων, ακόμη κι αν είναι “μισητοί ποδοσφαιρικοί αντίπαλοι”.
Δεν έχει σημασία αν θα είναι 4 χιλιάδες εκατέρωθεν, ή 25 χιλιάδες, ή μόνο παιδιά κάτω των 18, ή ανάμεικτοι φίλαθλοι με ονομαστικές προσκλήσεις, ή αν θα προκύψει μεγάλη αστυνομική και γενική κρατική κινητοποίηση. Σημασία έχει να μπορούμε να κάνουμε ΕΣΤΩ ΕΝΑ παιχνίδι τον χρόνο με φιλάθλους δύο ομάδων.
Αν δεν είναι αυτό αυτονόητο, βαδίζουμε στην κανονικοποίηση των δολοφόνων χούλιγκαν και σε “virtual” πρωτάθλημα με φιλάθλους εικονικής πραγματικότητας.
ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ;
- Κάνε like στην Επίσκυρο στο Facebook
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο Instagram
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο Twitter
- Κάνε εγγραφή στο κανάλι της Επίσκυρου στο YouTube
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο TikTok