Η σεζόν 1967/68, η πρώτη του δικτατορικού καθεστώτος, με τους τρεις Ολυμπιακούς και τους Πιερικό-Βύζαντα σε μεγάλα κέφια!
Καλώς ορίσατε στην τρίτη παράξενη σεζόν με την οποία θα ασχοληθούμε το φετινό καλοκαίρι. Την περίοδο 1967/68 η μαγεία στα ξερά γήπεδα παραμένει ανόθευτη, επιτρέποντας σε ομάδες μικρότερου βεληνεκούς να ψηλώσουν τόσο, ώστε να τις μνημονεύουμε έως σήμερα!
Η σεζόν αυτή έχει ιδιόμορφα χαρακτηριστικά καθώς είναι η πρώτη με το δικτατορικό καθεστώς. Συνέπεια αυτού, ο κανόνας για χρήση ελληνικών λέξεων στους αγγλικούς όρους του ποδοσφαίρου (παραδείγματος χάρη το κόρνερ αναφερόταν ως γωνιακό χτύπημα). Αυτή η παρέμβαση δεν άντεξε για πολύ, καθώς γρήγορα οι σπορτκάστερ επανέφεραν την κλασσική ορολογία.
Αποτελεί την πρώτη διοργάνωση με 18 ομάδες, από τις οποίες 4+2 εκπροσωπούσαν την επαρχία (τα Μέγαρα είναι ιδιάζουσα περίπτωση, όπως και ο Ολυμπιακός από την Κύπρο). Το πρωτάθλημα κατέκτησε η ΑΕΚ των Σεραφείδη, Σταματιάδη, Παπαϊωάννου (μεταξύ πολλών θρυλικών ελληνικών ονομάτων) για τέταρτη φορά στην ιστορία της. Μάλιστα, διέθετε την καλύτερη επίθεση, παρά το γεγονός πως πρώτος σκόρερ ανεδείχθη ο Θανάσης Ιντζόγλου του Πανιωνίου με 24 τέρματα.
Πάμε να δούμε πιο αναλυτικά όσα αξιοπρόσεκτα αξίζει να θυμόμαστε.
Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΑ
Ο Βύζας από τα Μέγαρα, μία σχεδόν επαρχιακή πόλη εντός του Νομού Αττικής, είχε καταφέρει μόλις την προηγούμενη χρονιά να ανέβει στην Α’ Εθνική. Στα τέσσερα χρόνια που παρέμεινε σε αυτήν, η υψηλότερη θέση που κατέκτησε ήταν η 7η της σεζόν 1967/68. Ο μεγάλος Βύζας κράτησε αήττητη την έδρα του σε 17 παιχνίδια (11 νίκες, 6 ισοπαλίες). Ένα επίτευγμα που μοιράστηκε με τον Άρη. Ανάμεσα στα πολλά σπουδαία αποτελέσματα εκείνης της χρονιάς ήταν οι νίκες κόντρα σε ΑΕΚ, Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ. Η τεράστια δύναμη που αντλούσε από την έδρα του δεν τον συνόδευε και στα παιχνίδια που έπαιζε ως φιλοξενούμενος. Χαρακτηριστικό αυτού, το γεγονός πως πήρε μόλις μία εκτός έδρας νίκη, απέναντι στον Ολυμπιακό Λευκωσίας.
Αδιαμφισβήτητα η καλύτερη ομάδα που έχει να επιδείξει το θρυλικό σωματείο από τα Μέγαρα. Ύψιστη τιμή για εμάς η συνέντευξη-αφιέρωμα στην τότε ομάδα, μέσα από τα μάτια του τεράστιου Σάκη Κουβά. Ο Μεγαρίτης άσσος, αναδείχθηκε κορυφαίος επιθετικός της Α’ Εθνικής εκείνην τη χρονιά!
Ο ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ ΠΙΕΡΙΚΟΣ
Μεγάλη έκπληξη η παρουσία του Πιερικού εκείνη τη χρονιά. Ίσως όχι τόσο μεγάλη όσο του Βύζαντα, καθώς η ομάδα της Κατερίνης είχε αγωνιστεί μερικά χρόνια νωρίτερα, το 1963, στον Τελικό Κυπέλλου απέναντι στον Ολυμπιακό.
Ο Πιερικός εκείνη τη σεζόν τερμάτισε 5ος. Μία θέση που είχε ξανακατακτήσει τη σεζόν 1964/65. Αυτές οι δύο χρονιές αποτελούν τα καλύτερα “πλασαρίσματα” του σε ολόκληρη την ιστορία του. Ένα ακόμη ρεκόρ είναι η νίκη με 9-1 απέναντι στον Ολυμπιακό Λευκωσίας, η μεγαλύτερη στην 63χρονη πορεία του. Ακόμη πιο σημαντικές οι νίκες απέναντι σε ΑΕΚ, Άρη, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ (δις). Εντός έδρας ηττήθηκε μόνο από τον Ολυμπιακό Πειραιώς. Όπως και ο Βύζας, έτσι και ο Πιερικός στα εκτός έδρας κατάφερε μικρή συγκομιδή, με μόλις δύο νίκες απέναντι σε ΠΑΟΚ και Βέροια.
Τα επιτεύγματα της σεζόν 1967/68 ανταμείφθηκαν με το εισιτήριο για το Βαλκανικό Κύπελλο, κάνοντας τον “μαύρο σίφουνα” την πρώτη επαρχιακή ομάδα που θα αγωνιστεί σε επίσημο ευρωπαϊκό παιχνίδι!
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ
Ένα ακόμη παράξενο στοιχείο αυτού του πρωταθλήματος ήταν η παρουσία τριών ομάδων με το όνομα “Ολυμπιακός”! Κι αν ο Πειραιώς είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Α’ Εθνικής, κι αν ακόμη ο Βόλου είχε τις στιγμές λάμψης του, ο Λευκωσίας ήταν δεδομένα μία απροσδόκητη παρουσία.
Όπως αναφέραμε και στο πρώτο άρθρο αυτής της στήλης, το καθεστώς των συνταγματαρχών επέβαλε τη συμμετοχή του εκάστοτε πρωταθλητή Κύπρου στην ελλαδική Α’ Εθνική της επόμενης σεζόν. Δηλαδή, ο Ολυμπιακός Λευκωσίας είχε κατακτήσει το Πρωτάθλημα Κύπρου τη σεζόν 1966/67. Αν κατάφερνε να παραμείνει βαθμολογικά στην Α’ Εθνική του 1967/68, θα αγωνιζόταν και την επόμενη χρονιά, ενώ ο πρωταθλητής Κύπρου της ίδιας περιόδου δεν θα καλείτο να συμμετάσχει σε αυτήν το 1968/69.
Ο συγκεκριμένος κανόνας ήταν μία προσπάθεια ανάδειξης του ενωτικού στοιχείου μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου. Αγωνιστικά όμως, οι κυπριακές ομάδες είχαν το ρόλο κομπάρσου. Η παρούσα άποψη επιβεβαιώνεται και από το παραπάνω κείμενο με τις αναφορές για τις μεγάλες νίκες του Βύζαντα και του Πιερικού επί του Ολυμπιακού Λευκωσίας. Οι Κύπριοι κατόρθωσαν να πάρουν μόλις 6 νίκες (οι πέντε εντός έδρας) σε σύνολο 34 αγωνιστικών… Τα πολύωρα ταξίδια από την Κύπρο για την Ελλάδα προφανώς είχαν αντίκτυπο στην αγωνιστική εικόνα του κατά τ’ άλλα αξιόμαχου πράσινου Ολυμπιακού.
Αναλυτικά η βαθμολογία της σεζόν 1967/68: (Το σύστημα βαθμολόγησης ήταν Νίκη: 3 βαθμοί, Ισοπαλία: 2 βαθμοί, Ήττα: 1 βαθμός)
ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ;
- Κάνε like στην Επίσκυρο στο Facebook
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο Instagram
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο Twitter
- Κάνε εγγραφή στο κανάλι της Επίσκυρου στο YouTube
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο TikTok