Πάνος Αποστολόπουλος 
Άρης και ΑΕΚ χτίζουν μια σχέση αλληλοσεβασμού, με μοναδική ευχή όλων μας να ακολουθηθεί από πολλές ομάδες ακόμη.
Ο ποδοσφαιρικός πολιτισμός, το αθλητικό ιδεώδες, η ευγενής άμιλλα είναι όροι που στη σημερινή κοινωνία δεν συναντούμε όσο συχνά θα έπρεπε. Τις περισσότερες φορές ίσως να τους ξεχνούμε επίτηδες γιατί η λάμψη των χρωμάτων, των εμβλημάτων, των βαρύτιμων τροπαίων μας τυφλώνει.
Η πίεση της Κυριακής μας… κλέβει το φως, μας αφήνει μακριά από τα πραγματικά προβλήματα και μάλλον στο τέλος την επιζητούμε ακόμα περισσότερο. Άλλωστε, ποιος έχει χρόνο για συμφιλίωση όταν το μόνο που του απομένει είναι οι δύο ώρες του παιχνιδιού που θα πάει στο γήπεδο και θα βγάλει το άχτι του;
Και όμως. Τον χρόνο τον έχει. Μπορεί να μην του έχει δημιουργηθεί η ανάγκη να τον αξιοποιήσει με αυτόν τον τρόπο αλλά σίγουρα έχει τη δυνατότητα να το κάνει. Είναι πιθανό να μην έχει τις βάσεις για να προσπαθήσει. Όταν μάλιστα εμπιστεύεται την ομάδα του περισσότερο από τη λογική του, τότε η ομάδα του καλά θα κάνει να αποτελεί παράδειγμα.
Κάτι τέτοιο φαίνεται να ισχύει στη σχέση αλληλοσεβασμού μεταξύ ΑΕΚ και Άρη.
Όταν ενάμιση χρόνο πριν ο Άρης υποδεχόταν τον Δικέφαλο κατά τον απόηχο της ειδεχθούς δολοφονίας του Άλκη Καμπανού, το δέος της στιγμής ήταν εμφανές. Η Ελλάδα βρισκόταν σε σοκ και οι φιλοξενούμενοι τίμησαν τον αδικοχαμένο Άλκη. Με το γνωστό “Α” του Αραούχο αλλά και τη συμπαράσταση τους στον πόνο των Θεσσαλονικέων.
Την Πέμπτη το βράδυ ο Άρης ανταπέδωσε. Στο γκολ του απέναντι στη Ντιναμό Κιέβου, ο Πάλμα ύψωσε μια φανέλα με το όνομα του αδικοχαμένου Μιχάλη και τον αριθμό 29, την ηλικία που είχε τη μοιραία νύχτα της 7ης Αυγούστου, όταν δολοφονήθηκε πέριξ της OPAP Arena. Ο Άρης έδωσε έμφαση στη συγκεκριμένη κίνηση, έχοντας αλληλεπίδραση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με την ΑΕΚ. Οι οπαδοί του, έχουν μυηθεί σε τέτοιες καταστάσεις και με πανό έδειξαν τη στήριξή τους στους αντίστοιχους της ΑΕΚ.
Δύο ομάδες «χτυπημένες» από την οπαδική βία στέκονται η μία στο πλευρό της άλλης. Χωρίς συμφέροντα, χωρίς να τις διαχωρίζει το διαφορετικό σήμα στο στήθος. Σε άλλες χώρες θα έλεγαν: “Class recognises class”.
Μπορεί και να μην το έλεγαν ποτέ. Να μη χρειαζόταν ποτέ να αγγίξουν τέτοια θέματα.
Τέτοιες μικρές δράσεις κάνουν τη διαφορά και αλλάζουν τις ισορροπίες. Έτσι ο φίλαθλος παραδειγματίζεται. Έτσι θα αποχωριστεί τη λογική της οπαδικής εσωστρέφειας και θα προοδεύσει. Θα ζήσει στο σήμερα και θα εξελιχθεί πνευματικά ως ένα ων με βούληση, που ενδιαφέρεται περισσότερο για τον αθλητισμό παρά για την εφήμερη νίκη της ομάδας του.
Διαφορετικά, δεν θα μάθει το σωστό, εφόσον δεν έχει το σθένος να το αντιληφθεί μόνος του. Θα παραμείνει ένας άτυχος οπαδός, εγκλωβισμένος εντός των τειχών που με μανία έχτισε γύρω του και θεώρησε πως τον προστατεύουν. Φευ!
ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ;
- Κάνε like στην Επίσκυρο στο Facebook
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο Instagram
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο Twitter
- Κάνε εγγραφή στο κανάλι της Επίσκυρου στο YouTube
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο TikTok