Βαγγέλης Ζώτος 
Ο “αιώνιος” φίλαθλος της Κηφισιάς μας εξιστορεί το δέσιμο του με την τοπική ομάδα για σχεδόν πέντε δεκαετίες!
Η ΑΕ Κηφισιά έζησε τον περσινό Μάιο την πρώτη της άνοδο στην κορυφαία κατηγορία στα 92 χρόνια ιστορίας της. Ο σύλλογος από τα Βόρεια Προάστια της Αθήνας χρησιμοποίησε στο μεγαλύτερο κομμάτι των εντός έδρας αγώνων του το Γήπεδο “Μιχάλης Κρητικόπουλος” στην Καισαριανή. Για πολλούς, η πρώτη παρουσία στη Super League 1 για μια ομάδα παραδοσιακά στη Δ’ και Γ’ Εθνική, μαζί με την έλλειψη σταθερής έδρας και σημαντικής προσέλευσης κόσμου δημιούργησαν έναν έντονο θόρυβο γύρω από το όνομα της.
Τώρα που όλα τελείωσαν και η ομάδα υποβιβάστηκε, ο κόσμος μπορεί να διαβάσει το κείμενο χωρίς μεροληψία. Πλέον, μπορούμε να μάθουμε ποια ακριβώς είναι αυτή η ομάδα μέσα από τον ίσως μακροβιότερο σύμβουλο της. Με μεγάλη χαρά, μιλήσαμε με τον κ. Νίκο Καρβελέα.
Ποιος είναι ο κ. Νίκος Καρβελέας;
«Λέγομαι Νίκος Καρβελέας. Το επάγγελμα μου είναι πολιτικός μηχανικός και εργάζομαι στο Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Προστασίας.
Με την ομάδα της Κηφισιάς ασχολούμαι από παιδί, από όταν ήμουν στο Δημοτικό. Μας πήγαινε εμένα και τον αδερφό μου ο πατέρας μας στο γήπεδο. Κοντεύω να κλείσω δηλαδή πενήντα χρόνια που την παρακολουθώ. Το 1989, όντας μόλις 23 ετών φοιτητής, μπήκα στο συμβούλιο της ομάδας. Όπως καταλαβαίνεις για να ήμουν σε αυτήν την ηλικία στο συμβούλιο, μάλλον δεν… “φτούραγα” ως ποδοσφαιριστής (γέλια). Μπορώ να πω πως είμαι ο μακροβιότερος σύμβουλος της ομάδας. Εδώ και επτά χρόνια είμαι και στο συμβούλιο της ΕΠΣ Αθηνών».
Ως ένας άνθρωπος που έχει ζήσει μεγάλο μέρος της ιστορίας της ομάδας, μπορείτε να μας εξηγήσετε ποια είναι η ΑΕ Κηφισιά;
«Το μεγάλο μας παράπονο είναι πως οι περισσότεροι μας θεωρούν κομήτη. Ίσως πράγματι για τα δεδομένα της Α’ Εθνικής να ήρθαμε ως κομήτης, αλλά η Κηφισιά ως ομάδα έχει μια αξιόλογη πορεία στις εθνικές κατηγορίες συνολικά.
Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή. Η ομάδα ξεκίνησε ως ΑΟ Κηφισιά και μπήκε στα πρωταθλήματα της ΕΠΣ Αθηνών το 1938 με αριθμό μητρώου ΕΠΟ 113. Αρκετά μικρό νούμερο δηλαδή. Αυτό σημαίνει ότι η ομάδα είναι πολύ πιο παλιά από ότι νομίζουμε. Και πως να μην είναι, αφού η Κηφισιά υφίστατο ως χωριό ή ως προάστιο, όπως θέλετε πείτε το, όπως επίσης και το γήπεδο. Το γήπεδο υπήρχε από το 1932, για αυτό και ο ΑΟ Κηφισιά χρησιμοποιούσε ως έτος ίδρυσης το 1932. Το 1938 εγκαινιάστηκαν οι εξέδρες και έγιναν οι πρώτοι επίσημοι αγώνες της ΕΠΣ Αθηνών. Όταν πολλές αθηναϊκές ομάδες έχουν γήπεδα μεταγενέστερης χρονολογίας, ή ακόμη και μεταγενέστερη ίδρυση, καταλαβαίνετε ότι και εμείς… κάτι έχουμε κάνει.
Ο ΑΟ Κηφισιά είχε μια πάρα πολύ καλή πορεία ως ομάδα γύρω στο 1970. Τότε γίνονταν μπαράζ ανόδου από τις τοπικές ενώσεις στη Β’ Εθνική και η Κηφισιά για δύο-τρία χρόνια διεκδικούσε σταθερά την άνοδο. Το 1983 ξεκίνησαν τα έργα για φυσικό χλοοτάπητα στο Ζηρίνειο και ολοκληρώθηκαν το 1985. Καταλαβαίνετε ότι η Κηφισιά είχε φυσικό χόρτο σε εποχές που οι περισσότερες ομάδες Γ’ και Δ’ Εθνικής αγωνίζονταν σε ξέρα γήπεδα.
Γενικά, είχε μια πορεία την οποία καρπώθηκε το 1989, όταν ανέβηκε για πρώτη φορά σε εθνικές κατηγορίες και συγκεκριμένα στη Δ’ Εθνική. Είχε τότε μια πλειάδα νέων παιδιών που έκαναν σπουδαία καριέρα και στην Α’ Εθνική. Διεκδίκησε την άνοδο στη Γ’ Εθνική, αλλά την πρώτη χρονιά βγήκε δεύτερη πίσω από το Χαϊδάρι και την επόμενη πίσω από τον Φωστήρα. Συνεχίσαμε να βγάζουμε παίκτες όπως ο Μάντζιος, ο Κόντης, ο Τζούλης, ο Καραβέλης. Η Κηφισιά έχει βγάλει δυσανάλογα μεγάλο αριθμό παικτών με σεβαστή καριέρα, σε σχέση με τις προσωπικές της επιτυχίες. Μπορεί να μας λένε αριστοκράτες αλλά είμαστε ποδοσφαιρομάνα περιοχή. Η ιστορία το έχει γράψει.
Το 2000 έγινε συγχώνευση με τη Νέα Ερυθραία και για έξι χρόνια η ομάδα αγωνιζόταν ως Ένωση Κηφισιάς-Ερυθραίας. Τα πράγματα δεν κύλησαν καλά και το 2006 δημιουργήθηκε υπό νέο καταστατικό ο ΑΠΟ Κηφισιάς. Ο Ελπιδοφόρος Κηφισιάς με έτος ίδρυσης το 1971 άρχισε την ανοδική του πορεία με την οικογένειά Γαντζούλα στο τιμόνι. Το 2012 λοιπόν, αυτές οι δύο ομάδες ενώθηκαν και φτιάχτηκε η ΑΕ Κηφισιά, με το καταστατικό του Ελπιδοφόρου και τα παραδοσιακά χρώματα της παλιάς Κηφισιάς. Έτσι, συμπεραίνουμε ότι ο σημερινός σύλλογος είναι η ιστορική συνέχεια του ιστορικού ΑΟ Κηφισιά. Οπότε, μάλλον κάτι έχουμε και εμείς από ιστορία…»
Ο κόσμος της περιοχής στηρίζει την ομάδα όσο θα θέλατε;
«Σίγουρα δεν ανήκουμε στις ομάδες με τον πολύ κόσμο, ειδικά στις κατηγορίες που αγωνιζόμαστε τώρα. Όμως, παραδοσιακά στη Γ’ και Δ’ Εθνική το Ζηρίνειο ήταν πάντα γεμάτο. Η Καισαριανή δεν είναι η έδρα μας. Ούτε καν κοντά στην περιοχή δράσης μας. Οπότε δεν μπορούμε να εξαργυρώσουμε τις υψηλές πτήσεις της ομάδας με γεμάτο γήπεδο. Κάποτε μας ζήλευαν που είχαμε υψηλού επιπέδου εγκαταστάσεις αλλά είχαμε χαμηλής δυναμικότητας ομάδα. Τώρα έχουμε δυνατή ομάδα αλλά δεν παίζουμε σπίτι μας.
Αυτή τη στιγμή γίνονται κάποια έργα στο Ζηρίνειο ώστε να μπορεί η ομάδα να το χρησιμοποιήσει στη Β’ Εθνική με δυνατότητα να φιλοξενήσει αρκετούς φιλάθλους. Όμως, στην Α’ Εθνική δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Στόχος και ευχή μας είναι να βρεθεί ένας χώρος έξω από τον αστικό ιστό της Κηφισιάς, αλλά εντός ορίων του Δήμου μας, ώστε να δημιουργηθεί ένα γήπεδο αντάξιο των φιλοδοξιών μας. Υπάρχουν αρκετοί χώροι αλλά δεν το ψάξαμε αρκετά φέτος γιατί μας μονοπώλησε το ενδιαφέρον η παρουσία στη μεγάλη κατηγορία. Η ομάδα άνοιξε τα φτερά της, υπό την προεδρία του Χρήστου Πρίτσα, και δεν την χωράει το λίκνο της που είναι το Ζηρίνειο. Αυτό μόνο ευχάριστο πρόβλημα μπορεί να είναι».
Ποιο θα επιλέγατε ως το σημαντικότερο επίτευγμα της ομάδας;
«Το ότι η ομάδα αγωνίστηκε φέτος στην Α’ ή ότι έχουμε σταθεροποιηθεί στις επαγγελματικές κατηγορίες είναι ασφαλώς τεράστιο επίτευγμα. Όμως κάθε ομάδα πρέπει πάντα να κοιτάζει το υψηλότερο σκαλοπάτι. Αν κοιτάς πιο κάτω, πιθανώς να πέσεις. Έτσι και εμείς θα κοιτάξουμε το πώς η ομάδα θα μπορέσει να καθιερωθεί στη Β’ και γιατί όχι να ξανανέβει.
Ο κ. Κολιτσιδάκης ως αντίπαλος προπονητής στη Γ’ Εθνική είχε πει κάποτε: “Η Κηφισιά έχει το σύνδρομο της δεύτερης θέσης“. Αυτό σημαίνει ότι για πολλά χρόνια είχαμε καλή ομάδα, απλά δεν μπορούσαμε να βγούμε πρώτοι.
Σπουδαιότερο επίτευγμα, τουλάχιστον πριν την περσινή άνοδο, ήταν η ανάδειξη ποδοσφαιριστών από τα σπλάχνα μας. Εμείς πάντοτε προσπαθούσαμε να βοηθήσουμε τα παιδιά να κάνουν το βήμα παραπάνω. Για αυτό και στις διαπραγματεύσεις ήμασταν πάντοτε “άνετοι”.
Την ημέρα που παίζαμε με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ για τη Γ’ Εθνική και κερδίζαμε για μερικά λεπτά 1-2, ήταν φανταστικό συναίσθημα. Ποιος θα το έλεγε πως μετά από δέκα χρόνια η ομάδα θα πάρει ισοπαλία από την ΑΕΚ στην Α’ Εθνική, ότι θα αποκλείσει δύο φορές τον Απόλλωνα Σμύρνης και μία τον ΟΦΗ και ότι θα χάσει τη νίκη στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας κόντρα στον Παναθηναϊκό στην τελευταία φάση!»
Τώρα που το όνειρο πραγματοποιήθηκε, νοιώθετε ολοκληρωμένος ως φίλαθλος;
«Πολύ φοβάμαι πως είμαι ολοκληρωμένος… Αν και αυτό το έλεγα ακόμη και στη Β’ Εθνική. Μακάρι να συνεχιστεί το όνειρο. Να έχει διάρκεια. Να καθιερωθούμε και ο κόσμος να μας σέβεται. Ο νέος στόχος είναι αυτός. Να μας υπολογίζουν ως όνομα που από πίσω έχει ιστορία. Εμείς θα είμαστε στο “καράβι” είτε η ομάδα παίζει σε κορυφαίο επίπεδο, είτε στο τοπικό!»
Στιγμιότυπο από την εξέδρα του γηπέδου της Παναχαϊκής από τον περσινό νικηφόρο (1-2) αγώνα με την Παναχαϊκή στην Πάτρα, που ουσιαστικά χάρισε στην ομάδα την άνοδο στη Super League 1. Μπροστά: Τάκης Κατσαρός και Κώστας Κοντούλας. Δεύτερη σειρά: Γιώργος Ιωαννίδης και Λευτέρης Πιτταράς. Πιο πίσω: Νίκος Καρβελέας. Στο βάθος: Σωτήρης Λαχανάς.
ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ;
- Κάνε like στην Επίσκυρο στο Facebook
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο Instagram
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο Twitter
- Κάνε εγγραφή στο κανάλι της Επίσκυρου στο YouTube
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο TikTok