Επίσκυρος 
Η Ρώμη δεν χτίστηκε εν μία νυκτί. Το ίδιο ισχύει και για την Εθνική Ελλάδος. Δοκιμάζουμε να αναλύσουμε τη χθεσινή αναμέτρηση υπό άλλο πρίσμα.
Χθες βιώσαμε το ίδιο συναίσθημα, το οποίο μας έχει γίνει (αρκετά) γνώριμο κατά την τελευταία δεκαετία: απογοήτευση. Μάλιστα, ορισμένοι από το φίλαθλο κοινό της επίσημης αγαπημένης, ασκούν δριμεία κριτική στρεφόμενοι «κατά πάντων» τις τελευταίες ώρες, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δείχνοντας ως κυρίους υπευθύνους για την «αποτυχία» τους Πογέτ, Μπακασέτα, Γιακουμάκη κτλ, παραβλέποντας το γεγονός ότι οι ίδιοι κατέθεσαν σώμα και ψυχή για να φτάσουν σε αυτή την θέση· ήτοι την διεκδίκηση της πρόκρισης στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του ερχομένου καλοκαιριού. Ωστόσο, καλό θα ήταν να μην είμαστε όλοι τόσο κοντόφθαλμοι και να αντικρύζουμε το δάσος και όχι το δέντρο.
Όταν ανέλαβε ο Πογέτ την τεχνική ηγεσία του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος κλήθηκε να ξορκίσει τον δαίμονα της διαρκούς αποτυχίας. Πέτυχε. Κληρονόμησε ένα σύνολο παιχτών, πολλοί από τους οποίους ήταν μέλη μίας ταλαντούχας γενιάς, η οποία, ωστόσο, δεν κατόρθωσε ποτέ να αντιπροσωπεύσει την Ελλάδα σε κάποιο διεθνές τουρνουά. Το πρόβλημα; Η έλλειψη σχεδιασμού και φιλοδοξίας. Άμα τη αφίξει του Πογέτ, η ΕΠΟ προχώρησε στην αναδιοργάνωση και στον προγραμματισμό του μέλλοντος, διαδικασία που ίσως έπρεπε να είχε αρχίσει από το καλοκαίρι του 2014. «Κάλλιο αργά παρά ποτέ». Ξεκινώντας τη θητεία του, ο Ουρουγουανός προσπάθησε να ακολουθήσει τον εξορθολογισμό των κλήσεων διεθνών και της κατασκευής ενός γκρουπ με κύριο γνώμονα την δημιουργία ομοιογένειας και συνοχής. Ο σχεδιασμός της εθνικής ομάδας δεν είναι πρότζεκτ διετίας, αλλά τουλάχιστον πενταετίας (όπως σημειώνει ο συγγραφέας).
Παλεύοντας την «Σκύλλα» του νεποτισμού και την «Χάρυβδη» της αποτυχίας, ο Πογέτ, προσπάθησε και πέτυχε να διεκδικήσει με αξιώσεις την πρόκριση στην τελική φάση του EURO 2024 και μάλιστα σε όμιλο με «μεγαθήρια» του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, όπως η Γαλλία και η Ολλανδία. Πέρα από αυτό, πρέπει να πιστωθεί στον Πογέτ και τους διεθνείς το γεγονός πως το φίλαθλο κοινό, επί μακρόν πικραμένο από την αποτυχία εισόδου σε τελικές φάσεις διεθνών διοργανώσεων, «αγκάλιασε» και στήριξε ένθερμα το εγχείρημα. Την «γκρίνια» της διακοπής των εγχώριων πρωταθλημάτων για τις εθνικές, αντικατέστησε ο σταδιακά αυξανόμενος ενθουσιασμός παρακολούθησης των αγώνων της επίσημης αγαπημένης. Αυτό, ίσως, είναι η μεγαλύτερη επιτυχία.
Σε αυτό το σημείο χρήζει επιτακτικό να σημειωθεί το εξής (προφανές): είτε προκρινόταν η Εθνική, είτε όχι, το πλάνο παραμένει το ίδιο. Ο προγραμματισμός της Εθνικής δεν σκόπευε απλώς στην είσοδο στο EURO 2024, παρά στη δημιουργία ενός ταλαντούχου συνόλου, το οποίο σε μέλλοντα χρόνο θα προσφέρει στιγμές χαράς και δόξας σε όλους τους Έλληνες και σε όλες τις Ελληνίδες. Εξ ού προκύπτει και το «χαζό» της δριμείας κριτικής, τόσο για τον ίδιο τον αγώνα κόντρα στην Γεωργία, όσο και για τη μη κλήση ορισμένων αθλητών. Προφανώς, όμως, κανείς δεν είναι υπεράνω κριτικής, αρκεί αυτή να γίνεται καλόπιστα. Όπως και στη ζωή έτσι και στον αθλητισμό λάθη και ατυχίες συμβαίνουν. Το σημαντικό είναι να έχεις τη σωστή νοοτροπία ώστε να σηκωθείς.
ΥΓ: Κανείς δε γνωρίζει το μέλλον του Πογέτ και δη της τεχνικής ηγεσίας της εθνικής. Ευχή του συγγραφέα είναι η ανανέωση του Ουρουγουανού και ως επιβράβευση για την επιτυχία του, αλλά κυρίως ως ψήφο εμπιστοσύνης για το μέλλον.
ΥΓ2: Προς τον Πογέτ, τους συνεργάτες του και φυσικά τους διεθνείς πρέπει να απευθυνθεί ένα τεράστιο «ευχαριστώ» που ξαναμπήκε η εθνική ομάδα στη ζωή και την καθημερινότητα μας.
ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ;
- Κάνε like στην Επίσκυρο στο Facebook
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο Instagram
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο Twitter
- Κάνε εγγραφή στο κανάλι της Επίσκυρου στο YouTube
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο TikTok