Επίσκυρος 
Αυτήν την εβδομάδα, δεν υπάρχουν συλλογικοί αγώνες. Τούτο όμως δεν μας εμποδίζει, να ταξιδεύουμε νοητά στα γήπεδα μας, στις αγαπημένες μας συνήθειες, στα σπίτια μας!
“Πάμε στου Καραϊσκάκη και αυτή την Κυριακή” αναφέρει ένα λαϊκό τραγούδι στο ρεφρέν του, αφιερωμένο στον Ολυμπιακό. Είναι διαχρονικό, έχει μείνει στο χρόνο σαν την αγάπη των οπαδών για την ομάδα τους και για πολλά χρόνια θα τραγουδιέται από τον κόσμο.
Είναι αποδεδειγμένο, πως η έδρα αποτελεί σημείο αναφοράς όλων των ομάδων και είναι η βάση για τα θεμιτά αποτελέσματα. Ιδιαίτερα στις δημοφιλέστερες ομάδες, που οι χιλιάδες φίλαθλοι βρίσκονται εκεί συνέχεια και δημιουργούν μία ασφυκτική για τον αντίπαλο ατμόσφαιρα.
Μία τέτοια κατάσταση δημιουργείται κάθε φορά στο Καραϊσκάκη, που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχει χάσει την αίγλη τών προηγούμενων ετών, καθώς πολλές ομάδες έχουν πάρει αποτελέσματα. Ωστόσο, όπως λογικά συμβαίνει, η επιστροφή Μίτσελ φέρνει στο μυαλό αναμνήσεις από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές νίκες του Ολυμπιακού (Ατλέτικο, Γιουβέντους, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και άλλες).
Ας αναφερθούμε όμως στο ίδιο το γήπεδο, σε όλα αυτά τα συναισθήματα που μας έρχονται στο άκουσμα του.
Το συναίσθημα όταν λες…”Σήμερα παίζουμε Καραϊσκάκη” και γεμίζεις ολόκληρος περηφάνεια την ώρα που αμέτρητες αναμνήσεις σου έρχονται στο νου!
Σκεπτόμενος “Ας παίξουμε με τον οποιοδήποτε, η ομάδα και εμείς ο κόσμος ως ένα, εδώ τους έχουμε! Όλους”.
Το γήπεδο αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά και ολόκληρη την πόλη, τον Πειραιά.
Κατεβαίνοντας Φάληρο, από το τρένο, το αντικρίζεις δίπλα σου.
Διασχίζεις την Πειραιώς και περιμένεις να περάσεις από το δρόμο που φαίνεται το γήπεδο. Βρίσκεσαι σε κάποιο ύψωμα της Αθήνας και κοιτάζεις προς τον Πειραιά, θα φανεί και από κει.
Όταν τις ημέρες των εντός έδρας αγώνων τυχαίνει να βρίσκεσαι στον Πειραιά, νιώθεις κάτι στην ατμόσφαιρα, στους υπόλοιπους γύρω. Καταλαβαίνεις ότι σήμερα “Παίζουμε σπίτι μας”. Είναι η θάλασσα, που αναμφισβήτητα είναι και αυτή μέρος του Ολυμπιακού, είναι οι άνθρωποι που κυκλοφορούν ντυμένοι στα ερυθρόλευκα.
Και ανυπομονείς να ερθει εκείνη η ώρα, να φτάσεις στο γήπεδο και να δεις τα σίδερα, τα σκαλοπάτια και τα τσιμέντα, που από μικρός εξακολουθείς να έχεις την ίδια τρέλα όταν τα αντικρίζεις.
Γιατί όλα αυτά είναι “Καραϊσκάκη”. Γιατί όλα αυτά είναι Πειραιάς. Γιατί όλα αυτά είναι Ολυμπιακός. Όλα αυτά και πολλές άλλες ξεχωριστές αναμνήσεις και σκέψεις που έχει ο καθένας μας. Γιατί εδώ είναι το κάστρο σου, εδώ και η δύναμη σου!