Βαγγέλης Ζώτος 
Ο Μπάμπης Ζαννιάς είναι ο συγγραφέας του βιβλίου “Η ΑΕΟ και ο αθλητισμός στον Ορχομενό”, ενός συγγράμματος ανάδειξης του Ορχομενού!
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Ορχομενό. Τελείωσε το σχολείο εκεί και ήρθε στην Αθήνα για σπουδές δημοσιογραφίας. Δούλεψε σε πολλές εφημερίδες του κέντρου αλλά κατέληξε Υπεύθυνος Ενημέρωσης στο Γραφείο Τύπου του ΣΕΓΑΣ (της παλιότερης ομοσπονδίας στην Ελλάδα), από το 1984 μέχρι φέτος που αποχώρησε.
Η προσφορά του Μπάμπη Ζαννία στον αθλητισμό
«Τα νεανικά μου χρόνια στον Ορχομενό, ασχολήθηκα με τον αθλητισμό, το ποδόσφαιρο, το βόλεϊ και τη μεγάλη μου αγάπη, τον στίβο. Ένας τραυματισμός ανέκοψε την πορεία μου και έτσι με κέρδισε η έτερη μεγάλη μου αγάπη, η δημοσιογραφία! Μεγαλύτερο επίτευγμα μου η συνεισφορά στο δρομικό κίνημα. Το 1984, λίγοι άνθρωποι συμμετείχαν στον Μαραθώνιο Δρόμο ενώ πλέον φτάνουμε τους 60.000 δρομείς, από όλες τις χώρες του κόσμου! Πέραν τούτου, υπάρχουν δεκάδες ακόμη αθλητικά γεγονότα Δρόμου, εντός και εκτός Ελλάδας που χτίστηκαν λιθαράκι-λιθαράκι. Επιγραμματικά θα πω: τους αγώνες της πόλης, το RUN GREECE, παγκόσμια πρωταθλήματα, ολυμπιακούς αγώνες, βαλκανικούς και πολλούς ακόμα εντός και εκτός Ελλάδας! Η προσωπική μου δεοντολογία δεν μου επέτρεπε να αρθρογραφώ αποκλειστικά με κάποια εφημερίδα, για αυτό και έγραφα μεμονωμένα άρθρα σε διάφορα ΜΜΕ.
Παράλληλα, έχω γράψει 5 βιβλία. Το 1990 βγήκε το πρώτο “Οι πρωταθλητές και τα ρεκόρ τους στον Στίβο”, ένα βιβλίο λεγόμενο και ως “Ευαγγέλιο του στίβου”! Το δεύτερο με τίτλο “42.195 μ. σε 30 χρόνια” αναφέρεται στην ιστορία του αγωνίσματος του Μαραθωνίου “Γρηγόρης Λαμπράκης”, τον Μαραθώνιο δηλαδή ειρήνης των Αθηνών. Επόμενο βιβλίο το “Έτσι… ατάκτως ερριμμένα…” με χρονογραφήματα μου δημοσιευμένα και αδημοσίευτα, τα οποία συνέλεξα με τον επιμελητή μου. Το τέταρτο βιβλίο είναι “Η Αθλητική Ένωση Ορχομενού και ο αθλητισμός στον Ορχομενό” που θα μας απασχολήσει στην προκειμένη συνέντευξη. Πέμπτο και τελευταίο, το βιβλίο που θα δημοσιευτεί σε λίγες μέρες, ξανά για τον Μαραθώνιο, αλλά αυτήν τη φορά για την ιστορία του αυτά τα 40 έτη. Ο τίτλος του θα είναι “42.195 μέτρα σε 40 χρόνια”»
Η σύνδεση με την ΑΕ Ορχομενού
«Ο πατέρας μου έπαιξε ποδόσφαιρο στην ΑΕΟ για περίπου είκοσι χρόνια. Αυτή ήταν και η βασική αφορμή για τη συγγραφή του βιβλίου. Ξεκίνησε σε ηλικία 14 ετών να αγωνίζεται στην ομάδα του Αθάμα, μια από τις ομάδες που υπήρχε στον Ορχομενό πριν τον πόλεμο. Κατά τη διάρκεια του πολέμου συνέχισαν να παίζουν στις αλάνες. Η εκεχειρία που περιγράφεται στην αρχαιότητα κατά την περίοδο των Ολυμπιακών αγώνων, πήρε μορφή και τότε, καθώς έπαιζαν με τους Γερμανούς. “Παιδιά ήταν και αυτοί και θέλανε να παίξουν” όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο πατέρας μου. Άφηναν τα όπλα, αφήναμε την έχθρα και ο αθλητισμός μας ένωνε.
Το 1945 ιδρύθηκε η Αθλητική Ένωση Ορχομενού, ο πατέρας μου συνέχισε να παίζει και αργότερα αγωνίστηκα και εγώ, με την ομάδα που έμελε να γίνει η μεγάλη μου αγάπη. Στο σχολείο ως μικρή κοινότητα, “σπρώχθηκα” στο βόλεϊ και τον στίβο, αλλά παρέμεινα σε επαφή και με το ποδόσφαιρο. Είχα ανάγκη να καταγράψω την ιστορία της ΑΕΟ τεκμηριωμένα, καθώς όταν μία ανάμνηση μεταφέρεται από στόμα σε στόμα, γίνεται παράδοση, μετά μύθος και στη συνέχεια παραμύθι. Η ιστορία της ΑΕΟ είναι μεγάλη και με δυσκόλεψε παρά πολύ. Η έρευνα κράτησε δέκα χρόνια. Ένα μικρό μέρος σαν τον Ορχομενό έχει σπουδαία αθλητική ιστορία, αλλά δεν υπήρχαν τα μέσα καταγραφής. Άλλες ομάδες είχαν εφημερίδες και βιβλιοθήκες στις πόλεις. Εμείς δεν είχαμε τίποτα. Εγώ λοιπόν έπρεπε να ψάξω και να διασταυρώσω κάθε πληροφορία, ώστε να είναι τεκμηριωμένη. Άρχισα να ψάχνω από αποκόμματα εφημερίδων και να κάνω συνεντεύξεις με πρόσωπα που είχαν ζήσει τα γεγονότα. Μίλησα με πάρα πολλούς ανθρώπους και κατέληξα σε 10 συνεντεύξεις +1 εικονική, με βάση διαφορετικές χρονολογικές περιόδους. Στη συνέχεια βρήκα αποδεικτικά στοιχεία και κατέληξα στη συγγραφή αυτού του βιβλίου.»
Αθλητισμός και κοινωνία: συγκοινωνούντα δοχεία
«Ο δεύτερος λόγος που με οδήγησε στη συγγραφή, ήταν το γεγονός πως ο αθλητισμός δεν είναι αποκομμένος από την κοινωνία. Αντίθετα, η κοινωνία έδωσε στο ποδόσφαιρο ανθρώπους, και το ποδόσφαιρο επέστρεψε ανθρώπους στην κοινωνία. Όλοι οι αθλητές αποκόμισαν πράγματα και τα επέστρεψαν ποικιλοτρόπως στην κοινωνία. Διέμειναν στην περιοχή και προσέφεραν. Έκαναν οικογένειες, ασχολήθηκαν με το εμπόριο, με την παιδεία, με αθλητικά σωματεία, με πολιτιστικούς συλλόγους, ακόμη και με την αυτοδιοίκηση.
Ο πρώην ποδοσφαιριστής και μετέπειτα οραματιστής και δήμαρχος Γιάννης Κυριαζής έκανε πολλές παρεμβάσεις στην κοινωνία. Έκανε εθελοντικές αιμοδοσίες με παρουσία των αθλητών της ΑΕΟ, ειδικά κατά της ελονοσίας λόγω του έλους της Λίμνης Κωπαΐδας, όπως και για τους στρατιώτες που είχαν ανάγκη λόγω του εμφυλίου. Έκανε παρεμβάσεις στην πόλη με δενδροφυτεύσεις σε λόφο του Ορχομενού, όπως επίσης βελτιωτικά έργα σε χώρους πέριξ και εντός του γηπέδου. Στην εξέλιξη των ετών δημιουργήθηκαν και εφημερίδες που έζησαν μέσω του τοπικού αθλητισμού. Η ΑΕΟ προσέφερε ποικιλοτρόπως στον Ορχομενό.
Το 1945 βγήκαν από τον πόλεμο, δεν είχαν ούτε τα βασικά, όμως δημιουργήθηκε αυτή η ομάδα και έδωσε διέξοδο σε τόσους ανθρώπους. Έδωσε διέξοδο στη νεολαία που δεν είχε τρόπο διασκέδασης κατά τον εμφύλιο. Τους έδωσε έναν διαφορετικό δρόμο, τον δρόμο τους υγιούς αθλητισμού. Το ποδόσφαιρο επίσης έκανε γνωστό τον Ορχομενό σε όλη την Ελλάδα. Έδωσε δυνατότητα σε αθλητές και φιλάθλους να κάνουν εκδρομές, ανθρώπους από άλλες πόλεις να επισκεφτούν τη δική μας μικρή πόλη. Η προβολή του Ορχομενού μέσω του αθλητισμού ήταν σπουδαία!»
Ο στίβος ήταν το καταφύγιο των ποδοσφαιριστών
«Το ενδιαφέρον μου όμως ήταν και πιο ουσιαστικό. Πώς ξεκίνησε ο αθλητισμός στην περιοχή; Δεν υπήρχαν μπάλες στην αρχή και τα παιδιά κλωτσούσαν έναν τενεκέ, αυτοσχέδιες μπάλες, φτιαγμένες με κουρέλια και ούτω καθεξής. Επίσης, οι πρώτοι σύλλογοι ήταν σύλλογοι στίβου. Μετέπειτα μπήκε το ποδόσφαιρο. Η σχέση μεταξύ στίβου και ποδοσφαίρου ήταν αμφίδρομη. Όταν δεν μπορούσαν να ασχοληθούν με το ένα άθλημα, ασχολούνταν με το άλλο.
Λόγω τους προβλήματος των αποστάσεων στην ΕΠΣ Βοιωτίας-Ευβοίας, η Παλλεβαδειακή και η ΑΕ Ορχομενού πρωτοστάτησαν στη δημιουργία ΕΠΣ Βοιωτίας. Όμως η ΕΠΟ δεν έδωσε το πράσινο φως και τιμώρησε τις δύο ομάδες με αποκλεισμό. Εν τέλει η τιμωρία αποσύρθηκε από την ομάδα της Λιβαδειάς και παρέμεινε μόνο στον Ορχομενό. Τότε η ΑΕΟ αναγκάστηκε να καταφύγει στον στίβο, για να διατηρήσει αθλητική δράση στην πόλη. Ο Γιώργος Ζαννιάς έκανε 5 χιλιόμετρα. Ο Ηλίας Ρωσυδης, ο “αρχηγός των αρχηγών”, ήταν ικανός ποδοσφαιριστής αλλά ταυτοχρόνως και μεγάλος δρομέας μικρών αποστάσεων. Ο πατέρας μου έριχνε και ακόντιο και σφαίρα. Ξεκίνησαν να διοργανώνονται οι Πανορχομένιοι Αγώνες Στίβου. Έγιναν περίπου δώδεκα διοργανώσεις μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960. Έτσι, η ΑΕΟ διατήρησε τον αθλητισμό στην περιοχή με αιχμή του δόρατος τον στίβο!»
Τι ομάδα υποστηρίζει; Μα ασφαλώς…
«Θα απαντούσα ΑΕΟ. Υποστηρίζω την ΑΕ Ορχομενού από μικρός λόγω της οικογένειας μου αλλά και λόγω των προσωπικών βιωμάτων. Είναι η μεγάλη μου αγάπη και όσο μπορώ να προσφέρω στον τόπο καταγωγής μου θα το πράττω!»
«Πρόσφατα παρουσίασα το βιβλίο στο συνέδριο της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας, στην Αρχαία Ολυμπία. Οι κριτικές ήταν πολύ θετικές από πλήθος συναδέλφων. Όποιος επιθυμεί να προμηθευτεί το βιβλίο, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου μέσω των προφίλ μου στα κοινωνικά δίκτυα, μέσω email ή καλώντας στο τηλέφωνο μου.»
Email επικοινωνίας με τον κ. Μπάμπη Ζαννιά: asopichos@gmail.com
ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ;
- Κάνε like στην Επίσκυρο στο Facebook
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο Instagram
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο Twitter
- Κάνε εγγραφή στο κανάλι της Επίσκυρου στο YouTube
- Ακολούθησε την Επίσκυρο στο TikTok