Σε γενικές γραμμές η ομάδα έπαιξε όμορφο ποδόσφαιρο. Αμυντικά είχε θέματα, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει πως δεν ήταν κυρίαρχος για μεγάλο διάστημα. Στα μικρά «αγκάθια» αυτού του διαστήματος θα σταθώ, λοιπόν, κι εγώ με καμία διάθεση ωραιοποίησης της κατάστασης.
Μα πίεσε, μα απείλησε. Ναι. Ο Αστέρας επιθετικά είχε στοιχεία που προηγουμένως του έλειπαν. Σκόραρε τρία γκολ είχε δοκάρι, είχε και άλλες τρεις μεγάλες ευκαιρίες. Ωστόσο, αν κάποιος προσπαθήσει να αναλύσει το κάθε τέρμα των Αρκάδων ξεχωριστά θα αντιληφθεί πως σε καθένα εμπλέκεται και ένας αναπάντεχος «ήρωας». Σκόρερ του πρώτου ο Μπενίτο, ναι μεν φορ, αλλά χωρίς να έχει σημειώσει κάποιο γκολ την προηγούμενη σεζόν. Βρέθηκε στην πόρτα της εξόδου, εν τέλει παρέμεινε και άπαντες εξεπλάγην με την είδηση ότι θα ξεκινούσε στο αρχικό σχήμα αντί του Μπαράλες. Το δεύτερο γκολ το πέτυχε ο Λέο Τιλίκα. Σαφώς δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι σκόραρε, αλλά αυτή είναι η τρίτη του σεζόν στον Αστέρα και μόλις δεύτερη φορά βρίσκει δίχτυα. Πόσω μάλλον με κεφαλιά! Ωστόσο, αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι το τρίτο. Όλη η ομάδα βρισκόταν μπροστά από την εστία του Μπόρις Κλέιμαν, οι πάντες. Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, αυτός που κλήθηκε να βγάλει το… φίδι από την τρύπα ήταν ο στόπερ, Πίτσου Ατιένθα. Πήρε την πρωτοβουλία να κρατήσει μπάλα, να εισχωρήσει στην περιοχή και να «ζυγίσει» τις επιλογές του. Δηλαδή, ποιες επιλογές; Δεν υπάρχουν επιλογές όταν ο ρέφερι έχει τη σφυρίχτρα στο στόμα, έτοιμος να σημάνει τη λήξη. Ο έμπειρος αμυντικός εκμεταλλεύτηκε τα λάθη της άμυνας, είδε την κίνηση του Μπαράλες, πάσαρε και αυτό ήταν. 3-3.
Αν αναλογιστούμε όμως πως το γκολ της τελικής ισοφάρισης ξεκίνησε από έναν ποδοσφαιριστή που στα προηγούμενα 14 χρόνια της καριέρας του είχε μοιράσει μόλις μια ασίστ, τότε καταλαβαίνουμε πως κάτι δεν πήγε βάσει σχεδίου. Όχι ότι στο ρόστερ δεν υπάρχουν ικανοί δημιουργοί. Προφανέστατα, Μπερτόλιο, Ριέρα, Σίτο, Καρμόνα, Αλβάρεζ είναι ποιοτικοί. Στο Πανθεσσαλικό κανένας τους δεν ήταν εκεί όταν χρειάστηκε στα τελευταία λεπτά. Οι σέντρες πήγαν χαμένες, οι εκτελέσεις των στημένων φάσεων ήταν κακές.
Δεν θα υπάρχει πάντα ένας Ατιένθα να εμφανίζεται στην κρίσιμη στιγμή…
Οι προσθήκες στο σύνολο του Ηρακλή Μεταξά αναμένεται να συνεχιστούν, ενώ πρέπει να δωθεί και χρόνος στους ποδοσφαιριστές να προσαρμοστούν στις νέες απαιτήσεις, μέχρι όλα να είναι όπως πριν.