Βαγγέλης Ζώτος 
Ταξιδεύοντας στη Θεσσαλονίκη κατά τη μεταβατική περίοδο μεταξύ 19ου και 20ου αιώνα, συναντάμε μία πόλη υπό οθωμανική κατοχή. Οι αλλοδαποί κάτοικοι ήδη έχουν “εισάγει” το ποδόσφαιρο και έχουν δημιουργήσει την Ουνιόν Σπορτίφ. Με τη σειρά τους οι Έλληνες επιθυμούν να συνθέσουν έναν σύλλογο με αμιγώς εθνικό στοιχείο, προκειμένου να υψώσουν τη δική τους ταυτότητα.
Το ρόλο της ελληνικής “εκπροσώπησης” αναλαμβάνει ο Όμιλος Φιλομούσων Θεσσαλονίκης, ο πρόγονος του σημερινού Ηρακλή, που είχε ιδρυθεί το 1899 με σκοπό να πλησιάσουν οι νέοι τη μουσική και τη φιλολογία. Η δημιουργία ποδοσφαιρικού τμήματος το 1902, χαίρει πλήρους υποστήριξης από την ελληνική κοινότητα.
Η πρώτη αναμέτρηση ποδοσφαίρου στη Θεσσαλονίκη, λαμβάνει χώρα στις 23 Απριλίου 1905, ανάμεσα στον Όμιλο Φιλομούσων και την Ουνιόν Σπορτίφ. Προς έκπληξη των φιλάθλων, ο Όμιλος Φιλομούσων θα επικρατήσει με 3-0 της αντίπαλης ομάδας. Αυτή η νίκη θα αποτελέσει την επιβράβευση για όλες τις προηγούμενες προσπάθειες δημιουργίας ελληνικού συλλόγου στην πόλη.
Έναν αιώνα μετά, ο Ηρακλής εξακολουθεί να στέκει ως “φάρος” αξιών, βαδίζοντας στον εξ ιδρύσεως προορισμό του.