Επίσκυρος 
Κάθε φορά που σκέφτεσαι την ομάδα σου, έρχονται στο νου αμέτρητες στιγμές γεμάτες έντονα συναισθήματα, θετικά και αρνητικά, τα περισσότερα από τα οποία έχουν διαδραματιστεί στα κορυφαία ματς. Συνήθως αυτά είναι τα ευρωπαϊκά ή τα ντέρμπι. Με αφορμή λοιπόν το κυριακάτικο ελληνικό «κλάσικο», θα πούμε δύο κουβέντες για την σημασία αυτών των αγώνων και θα σταθούμε στη συγκεκριμένη αναμέτρηση.
Είναι πολλά τα χαρακτηριστικά εκείνα που συνδέουν την αγαπημένη σου ομάδα με τον μεγάλο της αντίπαλο. Τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς τον “Διόσκουρο” της! Όλα θα ήταν πολύ πιο μονότονα και αδιάφορα. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι μεταξύ τους. Η ύπαρξη του ενός συλλόγου εξαρτάται από την ύπαρξη του άλλου. Ο φίλαθλος του Ολυμπιακού έχει ανάγκη αυτόν του Παναθηναϊκού και το αντίστροφο. Μπορεί να μην το αντιλαμβάνονται, αλλά η ρουτίνα και των δύο θα ήταν πολύ διαφορετική αν δεν υπήρχε ο ένας εξ αυτών.
Η ημέρα του ντέρμπι. Είναι η μέρα εκείνη που σημαδεύεται στο ημερολόγιο απ την αρχή του πρωταθλήματος. Γιατί με την πρώτη ευκαιρία θα ψάξει ο καθένας να κάνει ποδοσφαιρικά “πειράγματα” στον άλλον.
O πανηγυρισμός. Αυτός που σε κάθε γκολ σε ωθεί να πεταγεσαι σαν έκρηξη ηφαιστείου. Θυμάσαι την κάθε στιγμή, πόσο μάλλον τα αποτελέσματα και τους σκόρερ. Ίσως τα τελευταία χρόνια να είχε χάσει από βαθμολογικής μεριάς την αίγλη του, όμως για πάντα ήταν “το ντέρμπι σου”. Ακόμη περισσότερο φέτος που ανακτά την παλιά του γνώριμη μορφή!
Συγκαταλέγεται σε ένα από τα κορυφαία ντέρμπι στον κόσμο, καθώς η ΠΟΔΟΣΦΑΡΙΚΗ αντιπαλότητα των δύο πλευρών είναι μεγαλύτερη από αυτή των φιλάθλων της Ρεάλ και της Μπαρτσελόνα.
Δεν είναι απλά ένα παιχνίδι. Είναι ο διαχωρισμός του πράσινου από το κόκκινο. Είναι μία “μάχη” μεταξύ του Πειραιά και της Αθήνας. Είναι όλα αυτά που φέρνει ο καθένας στη σκέψη του όταν ακούει «παίζουμε με τον αιώνιο», γιατί πάντα αυτός θα είναι ο βασικός αντίπαλος του άλλου. Και δεν χρειάζεται να αναφέρουμε πολλά ακόμα για να το διαπιστώσουμε. Θυμηθείτε μόνο, ότι ακόμα και στα «πέτρινα» χρόνια και των δύο, το γήπεδο σε αυτό το παιχνίδι, ήταν πάντα ασφυκτικά γεμάτο. Φωνές, κασκόλ, τραγούδια και στενά γεμάτα κόσμο. Τα πάντα στο “ζενίθ” για “το ντέρμπι σου”!
Γιατί αυτά που ενώνουν τους φιλάθλους είναι πολλά περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν για 90 λεπτά!
Μακάρι το παιχνίδι να είναι αντάξιο των προσδοκιών και το καλύτερο της τελευταίας δεκαετίας (τουλάχιστον)!