Νιρέας Φουντουλάκης 
Γεννημένος το 2001 στη Ρόδο, από γονείς Ολυμπιακούς, τελικά κατέληξα το 2013 να κάνω τη στροφή προς τον ΟΦΗ. Πως έγινε όμως αυτό;
Ο πατέρας μου γεννημένος και μεγαλωμένος στα Καμίνια του Πειραιά, είναι απλός φίλαθλος του Ολυμπιακού. Ποτέ δεν με πίεσε να υποστηρίζω την ομάδα, αλλά με μεγάλωσε ακόμα και με σώβρακα των «ερυθρόλευκων».
Όμως, στο δημοτικό είχα πολλούς συμμαθητές που ήταν Παναθηναϊκοί και αντι-Ολυμπιακοί και ήταν θέμα χρόνου για να αρχίσω να υποστηρίζω ότι και εκείνοι, λόγω και της πίεσης που υπήρχε προς το πρόσωπο μου.
Λίγα χρόνια αργότερα, έστρεψα την προσοχή μου στην ΑΕΚ λόγω ενός ξαδέρφου μου που αγωνιζόταν στην αντρική ομάδα, μέχρι και που έπεσε στη Γ’ Εθνική.
Δηλαδή μέχρι εδώ έχουμε: ΟΣΦΠ (2001-2007), ΠΑΟ (2007-2012), ΑΕΚ (2012-13).
Φτάνουμε στον χειμώνα του 2013, όταν και καθόμουν με έναν φίλο μου Ολυμπιακό βλέποντας Novasports Prime. Εκείνο το απόγευμα είχε αρκετά παιχνίδια στην τηλεόραση και θυμάμαι να του λέω χαρακτηριστικά πως «βαρέθηκα να υποστηρίζω τις ομάδες του BIG-4 γιατί δεν υπάρχει κάποιο suspense στα εγχώρια παιχνίδια τους» και μου λέει «από το Ρέθυμνο δεν κατάγεσαι; Διάλεξε μία ομάδα από εκεί». Εγώ εκείνη τη στιγμή, σαν άσχετος τελείως με τις Κρητικές ομάδες, είδα τον ΟΦΗ που έπαιζε εντός έδρας και μου άρεσε πολύ η ατμόσφαιρα του γηπέδου, οπότε από εκείνη τη στιγμή δήλωνα ΟΦΗτζής.
Την επόμενη μέρα στο σχολείο έλεγα στους συμμαθητές μου πως έγινα ΟΦΗ και όπως είναι «φυσιολογικό» σε επαρχιακές πόλεις χωρίς ομάδες στην Α’ Εθνική, υπήρχε κοροϊδία. Δεν γνώρισα και κάποιον Ομιλίτη μέχρι το 2018, οπότε για πέντε χρόνια ήμουν «μόνος μου» σε ολόκληρο νησί.
Η πρώτη μου επαφή με την ομάδα του ΟΦΗ ήρθε τη σεζόν 2015-16, όταν και βρέθηκαν στη Ρόδο για να αντιμετωπίσουν τον Ιάλυσο για το πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής, ενώ μετά υπήρχαν και οι καθιερωμένες φωτογραφίες με τους ποδοσφαιριστές.
Τον Μάιο του 2018, την ημέρα που ο ΟΦΗ πανηγύριζε την επιστροφή του στα μεγάλα σαλόνια, βρισκόμουν στην Κω για διακοπές και, ενώ ήμασταν με παρέα, έμεινα στο δωμάτιο μου και έβλεπα τον αγώνα. Πολύ συναισθηματική ημέρα!
Ένα χρόνο αργότερα παρά 5 μέρες, ο ΟΦΗ έδινε τον δεύτερο αγώνα μπαράζ με την ομάδα του Πλατανιά, σε ένα πολύ επεισοδιακό παιχνίδι. Εγώ μερικές μέρες αργότερα θα έδινα για πανελλήνιες και εκείνο το απόγευμα είχα μάθημα. Φυσικά και καθόμουν και διάβαζα… τι γινόταν στο ματς, αφού δεν γινόταν να το δω, και μόλις έγινε το 2-2 ήμουν απαρηγόρητος. Έπειτα, δίνεται φάουλ για τον ΟΦΗ, λέω «έστω στην τελευταία φάση» και τα υπόλοιπα είναι ιστορία…
Μερικούς μήνες αργότερα βρέθηκα στο Ηράκλειο για σπουδές και πριν καν μπω στο Γεντί Κουλέ για να δω το πρώτο μου παιχνίδι, πήγα και αγόρασα εισιτήριο διαρκείας. Μία καταπληκτική σεζόν που μας έκρυβε και το καλύτερο στο τέλος. Την Ευρώπη μετά από 20 χρόνια!
Το 2021 μία σελίδα νέων για τον ΟΦΗ στο instagram ζητούσε ένα επιπλέον άτομο με σκοπό την παραπάνω ενημέρωση και αποφάσισα να στείλω ένα μήνυμα, αφού ήταν κάτι που θα μου άρεσε να ασχοληθώ στον ελεύθερο μου χρόνο.
Που να ήξερα όμως ότι τέτοια περίοδο το 2022 θα σκεφτόμουν να ξεκινήσω κάτι δικό μου, φτιάχνοντας τη δική μου σελίδα για τα νέα του ΟΦΗ και εν τέλει να ακολουθήσω και τον δρόμο του αθλητικού δημοσιογράφου.
Πλέον, στον Πειραιά και στο Κέντρο Αθλητικού Ρεπορτάζ σπουδάζοντας, με απώτερο σκοπό να γίνω ο καλύτερος αθλητικογράφος νέων του ΟΦΗ και γιατί όχι να δουλέψω κάποια στιγμή και στην ομάδα.
Πάντα όμως με σεβασμό προς όλους και όλες, ανεξαρτήτως τι υποστηρίζουν. Γι’αυτό άλλωστε και αποφάσισα μαζί με άλλους να ξεκινήσω το ταξίδι της Επίσκυρου!
Ποτέ μου δεν θα μετανιώσω για όσα βήματα έχω κάνει.