Πάνος Αποστολόπουλος 
Ο Αστέρας εν γένει, στο δημιουργικό κομμάτι είναι δυνατός. Στη φετινή μεταγραφική περίοδο ενισχύθηκε με «γερά» ονόματα, τον…παλιόφιλο Μπερτόλιο, τον Μπαρτόλο που εντυπωσίασε με το περσινό glowup και τον Γκαρντάφσκι, τον οποίο ο Ηρακλής Μεταξάς γνώριζε πολύ καλά από τα Ιωάννινα.
Την ίδια στιγμή η ομάδα διαθέτει αξιόλογους ποδοσφαιριστές με έφεση στη δημιουργία, στη μεταβίβαση και το «χτίσιμο» της επίθεσης, όμως στη Λαμία κάθε προσπάθεια για επίτευξη των παραπάνω κατέληξε στο κενό. Ο Αστέρας, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, δεν κατάφερε ποτέ να διασπάσει την άμυνα της Λαμίας που φάνηκε καλύτερα διαβασμένη στο συγκεκριμένο τομέα. Τα τρεξίματα του Τιλίκα δεν είχαν αποτέλεσμα, ο Σονί έδειξε να μην είναι πραγματικά «εκεί», ο Μπαρτόλο δεν έπεισε, ο Ριέρα δεν υπήρχε πουθενά! Ακόμα και ο έμπειρος Μπερτόλιο που στα προηγούμενα ματς αποδείχθηκε καταλύτης δεν κατόρθωσε να δώσει την παραμικρή βοήθεια. Η απώλεια του Μουνάφο ήταν εμφανής και ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο ο Αστέρας έψαξε το…κουβάλημα ήταν με τον εξαιρετικό αμυντικό μέσο, Στάνκο. Αυτή η τακτική είχε ως αποτέλεσμα ορισμένες φορές ο Χουάν Ντομίνγκεθ να μετακινείται από το 6 στο κέντρο της άμυνας, δημιουργώντας στιγμιαία τριάδα.
Αυτό που προβληματίζει τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι η διαφορετική εικόνα που παρουσιάζεται ανά τους αγώνες, παρότι η φιλοσοφία και η προσέγγιση δεν έχει κάποια ιδιαίτερη διαφορά. Στο ρόστερ υπάρχουν χαφ και εξτρέμ που μπορούν να συνεισφέρουν και αυτό είναι σίγουρο. Ο Ηρακλής Μεταξάς, ωστόσο, θα κληθεί να βρει έναν τρόπο ώστε να αξιοποιηθούν σωστά, γιατί σε καμία περίπτωση δεν είναι ευχαριστημένος με το γεγονός ότι η ομάδα παραμένει χωρίς γκολ από την πρώτη αγωνιστική!