Πάνος Αποστολόπουλος 
Τί και αν ο Ολυμπιακός μπήκε φουριόζος στο ματς, τί και αν απειλούσε διαρκώς, τί και αν ομολογουμένως έχει ένα ποιοτικότερο και πιο έμπειρο ρόστερ…Ο Αστέρας με έξυπνες κινήσεις του έκοψε τη φόρα και τον ανάγκασε στην πρώτη του ισοπαλία για το φετινό πρωτάθλημα.
Έξυπνες οι κινήσεις, μολονότι πολλοί κατηγορούν τον κόουτς Μεταξά για κατενάτσιο, αφού ο Ελληνογερμανός τεχνικός κατόρθωσε με ένα εναλλακτικό 4-4-2 να κλείσει κάθε δίοδο για τον Ολυμπιακό και να τον οδηγήσει σε λύσεις ανάγκης. Με τέσσερα χαφ (Στάνκο, Μουνάφο, Μπερτόλιο, Γκαρντάφσκι) θέλησε να κλείσει τους χώρους του κεντρικού άξονα και να υποχρεώσει τον Ολυμπιακό να επιτίθεται από τα άκρα. Έτσι, οι Πειραιώτες δεν είχαν άλλη επιλογή από τα απελπισμένα γεμίσματα, τα οποία δεν είχαν κανένα πρόβλημα να αντιμετωπίσουν οι κεντρικοί αμυντικοί, Καστάνιο και Ατιένθα. Όσο για τον τραυματισμό του Μουνάφο, ο Μεταξάς απέδειξε για ακόμα μια φορά την οξυδέρκειά του στο κομμάτι των «πολυθεσιτών», τοποθετώντας τον Ρούμπεν Γκαρθία ως δεξί χαφ, αντί για μπακ. Έτσι, ρίσκαρε με δύο δεξιούς οπισθοφύλακες την ίδια στιγμή στο γήπεδο, προτιμώντας έναν αμυντικό έναντι ενός μέσου που θα μπορούσε να αναπληρώσει κάλλιστα το κενό του αρχηγού Μουνάφο. Το ρίσκο του «βγήκε», ο Αστέρας έχοντας χαμηλά τις γραμμές κράτησε το μηδέν και επέτρεψε στον Ολυμπιακό μόλις ένα σουτ στον στόχο καθ’όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Μπορεί ο Αστέρας να χρησιμοποίησε όλη την ομάδα πίσω από τη σέντρα για το μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού, με απώτερο σκοπό να μην αφήσει κανένα απολύτως στους Ερυθρόλευκους, αλλά αυτή η λογική δεν θα πετύχαινε εάν ο Μεταξάς δεν είχε στη διάθεσή του έντεκα ψυχωμένους «μαχητές». Συγκεντρωμένους από την αρχή μέχρι το τέλος, προσαρμοσμένους στο δικό τους στυλ και όχι σε αυτό του αντιπάλου, έτοιμους για παν ενδεχόμενο και ενίοτε παθιασμένους για τη νίκη. Μια νίκη που παραλίγο να επιτύχουν απρόσμενα και κανείς δεν γνωρίζει το πώς θα είχε ολοκληρωθεί η αναμέτρηση εάν το γκολ του Ατιένθα είχε επικυρωθεί.