Επίσκυρος 
Την περίοδο που ολόκληρος ο οργανισμός προσπαθεί να ξεχάσει τις προηγούμενες σεζόν, εξαιτίας του γηπέδου που τον έχει συνεπάρει, ένα γερό χαστούκι έρχεται να τον συνεφέρει στη θλιβερή πραγματικότητα.
Μόλις δεύτερη αγωνιστική, πρώτο εντός έδρας παιχνίδι, δύο εβδομάδες πριν τη διαφαινόμενη είσοδο στο νέο γήπεδο και ήττα με σκορ 0-1 που διαμορφώθηκε ήδη από το 18ο λεπτό.
Η ΑΕΚ έδειξε όπως και στο πρώτο παιχνίδι να έχει διάθεση να παίξει ποδόσφαιρο, αλλά να μην μπορεί κόντρα στην κλειστή άμυνα του ΝΠΣ. Αντίθετα, ο Βόλος παράλληλα με την κλειστή αμυντική προσέγγιση, επιχειρούσε διαρκώς επιθετικές ενέργειες και εν τέλει δικαιώθηκε με ένα φανταστικό σουτ του Ντέλετιτς, έπειτα από κόρνερ.
Από εκείνο το λεπτό και μετά, η ΑΕΚ συνέχισε να προσπαθεί, ανεπιτυχώς όμως. Έφτανε στην “πηγή” και δεν “έπινε νερό”. Μόνη κλασσική ευκαιρία του Τσούμπερ, το σουτ του οποίου έδιωξε σε κόρνερ ο Κλέιμαν.
Στο δεύτερο ημίχρονο, η καθολική υπεροχή της ΑΕΚ δεν απέφερε καρπούς, με το αποτέλεσμα να παραμένει στο 0-1 και τον κόσμο να αποδοκιμάζει έντονα την ομάδα, με το σφύριγμα της λήξης.
Η ΑΕΚ, όπως γράψαμε και στο προηγούμενο παιχνίδι, χρειάζεται δουλειά με χαμηλά το κεφάλι. Δεν μπορεί και δεν πρέπει καμιά ομάδα να κριθεί από ένα ή δύο παιχνίδια. Όμως, έπειτα από τέσσερα χρόνια συνεχών παταγωδών αποτυχιών, σίγουρα η υπομονή έχει στερέψει…
Αλήθεια, τι θα γινόταν αν σήμερα η ΑΕΚ έπαιζε στο νέο γήπεδο και το τελικό αποτέλεσμα ήταν το ίδιο;
Ζητείται ελπίς…