Πάνος Αποστολόπουλος 
Ο Αστέρας αποδεικνύει πως έχει την προοπτική, ξέρει τί θέλει, αλλά μέχρι σήμερα οι εμφανίσεις του τον αδικούν. Έτσι και την Κυριακή, οι Αρκάδες κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τον Άρη και φάνηκε πως ήταν καλύτερα προετοιμασμένοι από τον αντίπαλο. Πίεσαν, απείλησαν, είχαν την κατοχή και έβαλαν σε μπελάδες την ανασταλτική γραμμή των Θεσσαλονικέων.
Ο Ηρακλής Μεταξάς, σε αντίθεση με το προηγούμενο παιχνίδι, επέλεξε να παρατάξει την ομάδα του με τον Χερόνιμο Μπαράλες στην κορυφή. Βέβαια, αυτή η επιλογή δεν απέφερε «καρπούς». Πίσω του βρίσκονταν ο Μπερτόλιο και ο Ριέρα, οι οποίοι προσπαθήσουν να κινηθούν στην κόντρα και περιόρισαν στο ελάχιστο τις ευκαιρίες μέσω γεμισμάτων (που θα ευνοούσαν τον Μπαράλες λόγω ικανότητας στο ψηλό παιχνίδι), ενώ ο – επιθετικογενής – χαφ, Μίκαελ Γκαρντάφσκι, δεν κατόρθωσε να κάνει αισθητή την παρουσία του και αντικαταστάθηκε από τον εξαιρετικό Τιλίκα. Εν συνεχεία, πέρασαν στον πάγκο και οι τρεις προαναφερθέντες «πυλώνες» της κιτρινομπλέ επιθετικής λειτουργίας.
Η έλλειψη ιδεών ήταν εμφανέστατη. Τρανό παράδειγμα η φάση που οδήγησε στο δεύτερο τέρμα του Άρη, όταν η μπάλα έφτασε στα πόδια του Μπαράλες και ο Αργεντινός δεν μπορούσε να αποφασίσει εάν θα έπρεπε να σουτάρει, παρότι βρισκόταν σε πολύ καλή θέση. Τελικά, φαίνεται πως άκουσε κάποια φωνή, έδωσε τη μπάλα στο… πουθενά, ο Άρης έκλεψε και έφτασε εύκολα στο 0-2. Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήρε ο Μπαρτόλο με τον Μπενίτο. Μολοταύτα, τίποτε διαφορετικο δε συνέβη. Ο δεύτερος επιχείρησε να απειλήσει και μάλιστα το πέτυχε, αλλά το γκολ του ακυρώθηκε ορθώς λόγω του γεγονότος ότι ο σκόρερ βρισκόταν σε αντικανονική θέση. Κατά τα άλλα, η εικόνα ήταν απογοητευτική, καθώς, όπως συχνά λέγεται μεταξύ σοβαρού και αστείου, επιθετικός χωρίς γκολ δεν υφίσταται. Μα… σαφώς, δεν προσπαθώ να μειώσω την προσπάθεια των παικτών του Αστέρα, αλλά σε καμία περίπτωση στον έλεγχο δεν αξίζουν το “Άριστα”. Ούτε καν το…”Λίαν Καλώς”!
Σε γενικές γραμμές, αυτό είναι το βασικότερο στοιχείο στο οποίο υστερούν οι Αρκάδες. Χρειάζονται έναν επιθετικό σύγχρονο, διεισδυτικό, καλό με τη μπάλα στα πόδια και με το “killer instinct” που μάταια αναζητούν οι τελευταίοι τεχνικοί της ομάδας. Γιατί, κακά τα ψέματα, το στυλ του Μπαράλες πλέον δεν έχει πέραση. Οι άμυνες προσαρμόζονται και ο 35χρονος οδηγείται σε αδιέξοδα. Γι’ αυτό και η συνέχεια θα πρέπει σίγουρα να περιλαμβάνει την έλευση ενός σέντερ φορ. Διαφορετικά…ο Αστέρας θα πρέπει να ελπίζει σε θαύματα.