Επίσκυρος 
Η “Ένωση” τα τελευταία πέντε χρόνια έχει πραγματοποιήσει πάρα πολλές μεταγραφές, ανεξαρτητώς αν οι περισσότερες δεν κατέληξαν θετικά στο αγωνιστικό σκέλος.
Ανάμεσα σε αυτές, κάποιες ήταν παικτών με μεγάλες προδιαγραφές. Όχι μόνο ονόματα “αεροδρομίου”, αλλά ποδοσφαιριστές με “γόνιμο” αγωνιστικό έδαφος και κίνητρο για διακρίσεις πέραν των ήδη υπαρχόντων στην καριέρα τους.
Μία τέτοια περίπτωση είναι ο Στίβεν Τσούμπερ. Ο Ελβετός ήρθε το περσινό φθινόπωρο ως ο πρώτος σε ασίστ στο Γιούρο του 2020 που έλαβε χώρα το καλοκαίρι του 2021. Ο πρώτος σε ασίστ! Τεράστια μεταγραφή για τα ελληνικά δεδομένα να έρχεται ένας παίκτης αυτού του αθλητικού επιπέδου, βασικός με την εθνική του και με ενεργό συμβόλαιο στην Άιντραχτ Φρανκφούρτης.
Τα πρώτα δείγματα ήταν όσο θετικά αναμένονταν. Μετά από ένα δίμηνο καταλυτικής αγωνιστικής παρουσίας, με δηλώσεις ότι επιθυμεί να γίνει τραγούδι στα χείλη των φιλάθλων και με την πρωτοβουλία του να γραφτεί στην πλάτη της φανέλας το όνομα στα ελληνικά, ως ένδειξη σεβασμού στο ελληνικό κοινό, φτάσαμε στην πλήρη απαξίωση!
Ανεπαρκείς εμφανίσεις εντός γηπέδου και έντονες αναφορές για εξωγηπεδική ζωή. Η ΑΕΚ επέλεξε να πληρώσει τη ρήτρα της μεταγραφής, μιας και είχε έρθει ως δανεικός την πρώτη σεζόν, ελπίζοντας ότι φέτος θα είναι ο παλιός γνώριμος Τσούμπερ. Προς το παρόν δεν φαίνεται κάτι τέτοιο να ισχύει.
Οι αρκετοί και συχνοί τραυματισμοί του είναι μεν μία υπαρκτή δικαιολογία, αλλά όχι αρκετή. Ακόμη και σε παιχνίδια όπως της Τρίπολης, ενώ κανείς θα περίμενε έστω ένα εκρηκτικό δεκάλεπτο κόντρα σε κουρασμένους αντιπάλους αμυντικούς, εκείνος δείχνει πολύ μακρυά από τον ποδοσφαιριστή που θαυμάσαμε τον Οκτώβρη του 2021.
Σίγουρα ο Ελίασον, όπως γράψαμε και πριν μερικές εβδομάδες, είναι ένας εκ των καταλυτών στη φετινή αγωνιστική αλλαγή της ΑΕΚ, ανεβάζοντας πολύ υψηλά τον πήχη για την προσφορά των “κιτρινόμαυρων” εξτρέμ. Όμως, το γεγονός ότι η “Ένωση” διαθέτει τόσο δυνατά ονόματα (και ταυτόχρονα μεγάλα συμβόλαια) στον πάγκο της και δεν μπορεί να λάβει εξ αυτών ούτε το 50% των βασικών παικτών της, είναι μεγάλο πρόβλημα.
Δεν υπάρχει η πολυτέλεια σε ένα πρωτάθλημα 36 αγωνιστικών να “κουβαλούν το κουπί” επιθετικά μόνο ο Ελίασον, ο Λιβάι Γκαρσία, ο Γκατσίνοβιτς, ο Αραούχο και ο Πινέδα. Θα πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν περισσότερο χρήσιμοι (και ομαδικοί) ο Τσούμπερ, ο Άμραμπατ και ο Μάνταλος. Αλλιώς ποιο το νόημα της ύπαρξης τους στην 18αδα, πιθανώς εις βάρος των νεαρών και ανερχόμενων Μαχαίρα, Εύθυμη Χριστόπουλου και Τζούντα Γκαρσία;
Ευκαιρία λοιπόν, λόγω των πολλών απουσιών, να δοθούν απαντήσεις εκ μέρους τους στο παιχνίδι κόντρα στον ΟΦΗ!