Πάνος Αποστολόπουλος 
Πολλάκις γράφτηκαν σχόλια, για την ανεπάρκεια που επιδεικνύει το κυανοκίτρινο ρόστερ στον επιθετικό τομέα, για την έλλειψη ολοκληρωμένων επιθετικών και την αναποτελεσματικότητα που παρά την αλλαγή προπονητή ακολούθησε την ομάδα στη νέα της αρχή.
Στο παιχνίδι με το Λεβαδειακό, η κατάσταση δε διαφοροποιήθηκε στο επίπεδο που το αρκαδικό κλαμπ θα επιθυμούσε, ωστόσο ο πρώτος στόχος επετεύχθη. Ο Αστέρας βρήκε δίχτυα έπειτα από σχεδόν έναν μήνα και μάλιστα με τον πιο απρόσμενο σκόρερ, τον στόπερ Πέπε Καστάνιο! Και, ναι, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι οι ευκαιρίες για δεύτερη συναπτή αναμέτρηση ήταν αρκετές και ιδανικές ακόμη και για ολική ανατροπή από πλευράς Αρκάδων, όμως δεν αξιοποιήθηκαν κατάλληλα. Το αποτέλεσμα; Ο Αστέρας επέστρεψε στην Τρίπολη με τον βαθμό της ισοπαλίας και την πικρία της πέμπτης συνεχόμενης αναμέτρησης δίχως νίκη.
Είναι προφανές πως ο βαθμός δεν μπορεί να ικανοποιεί, εφόσον η ομάδα βάσει των θεωρητικών στόχων της δεν επιτρέπεται να αρκείται σε ισοπαλίες και χαμένα αποτελέσματα εξαιτίας ατυχιών. Ούτε η συνολική εικόνα μπορεί να ικανοποιεί, ιδίως στο κομμάτι των μεταβιβάσεων και της διαχείρισης της κατοχής. Αποδείχτηκε πως η πίεση που άσκησαν οι γηπεδούχοι αποσυντόνισε τη μεσοαμυντική λειτουργία των Αρκάδων και οδήγησε σε πολλαπλά λάθη, από πάσες έως και σκέψεις. Ο Ντομίνγκεθ παρουσιάστηκε ιδιαίτερα υποτονικός και γι’αυτόν τον λόγο ο Ηρακλής Μεταξάς επιστρατεύτηκε το αθόρυβο «υπερόπλο» Τιλίκα, ο οποίος μεταφέρθηκε από το δεξί άκρο της επίθεσης. Ο Στάνκο, αν και μάχιμος, δεν ξέχασε να υποπέσει σε αγωνιστικά…παραπτώματα υποκύπτοντας στα τρωτά του σημεία, τα οποία αφορούν κατά βάση την κατοχή της μπάλας και την άμυνα. Όσο για τον κεντρικό αμυντικό Ζουκάνοβιτς, η παρουσία του στα μετόπισθεν απέπνεε σιγουριά μεν, αλλά τα ανεβάσματά του σε ορισμένα χρονικά διαστήματα του αγώνα οδήγησαν σε ξαφνικά «καρδιοχτύπια» (τον είδαμε ακόμα και ως εξτρέμ στιγμιαία). Αναπόφευκτα, οι αργές επιστροφές του υπήρξαν επικίνδυνες.
Πρόβλημα (μικρότερου βεληνεκούς) έγινε εμφανές και στην άμυνα, κατά κύριο λόγο στα άκρα, ωστόσο η ποιότητα των δύο οπισθοφυλάκων είναι δεδομένη και η Κυριακή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια κακή μέρα.
Πλέον η διακοπή είναι η καταλληλότερη ευκαιρία για ανασύνταξη και έναν κάποιο επαναπροσδιορισμό πλάνου με γνώμονα το «γράψιμο» του ιδανικότερου σεναρίου ενόψει συνέχειας. Και όλο αυτό, ενώ οι φωνές (ευτυχώς όχι κραυγαλέες προς στιγμήν) περί προπονητή εμφανιζόνται σταθερά στην “πιάτσα” των οπαδών.